Nynke gaat vandaag met collega’s een boottocht maken vanuit Sneek en dat heeft bij mij meteen de bellen doen rinkelen: dan kunnen we mooi samen die kant op rijden en kan ik wel een etappe van het elfstedenpad wandelen. Zo gezegd zo gedaan en nadat ik haar heb afgeleverd op de bestemming in de waterstad, is het nog ruim twintig minuten rijden om bij het punt te komen waar ik de vorige keer ben geëindigd in Balk.
Hierbij passeer ik de plaatsen Jutrijp, Hommerts en Smallebrugge en uiteraard gaan mijn gedachten hierbij even terug aan de wandeling ruim negen weken geleden, waarbij ik dit lange saaie stuk pal in de zon als uiterst zwaar heb ervaren. Vandaag kan ik er in rap tempo doorheen rijden, maar de diverse locaties en herinneringen komen wel even weer naar boven.
Ik parkeer de auto bij de Lidl omdat het vanaf de plaats waar de buslijn me na de wandeling weer aflevert hier niet heel ver vandaan is. Dan is het even zoeken naar het exacte beginpunt van de etappe, maar zo rond kwart voor twaalf ben ik gestart en wandel ik in de richting van het buurtschap Bargebek. Hoewel ik eigenlijk eerst even een uurtje wil doorwandelen voordat ik een pauze wil, besluit ik toch om even na kwart over twaalf in een parkje in Wikel een broodje te eten: ik heb wel zin in een broodje en nuttig dit in een prieeltje op de ijsbaan. De weg naar Sleat is ook een lang en recht eind, toch is het hier onder de bomen en met wijds uitzicht veel prettiger wandelen.
Sleat is een prachtig en gezellige plaats met veel terrasjes, en ik bedenk me dat we hier vanavond wel even kunnen dineren aan het water. Via de Wijckeler polder wandel ik weer terug richting Wikel en dan weer verder richting Rûgehuzen waarbij ik veel door bos wandel en geniet van de omgeving, met het ruisen van het riet, de krekels in de bermen en af en toe de geur van een boerenbedrijf.
Hier is wel heel erg duidelijk dat de boeren het niet eens zijn met het beleid van de regering, veel nationale vlaggen hangen omgekeerd en bij veel erven staan leuzen vermeld die weinig goeds beloven voor de overheid. Na een poosje volop genieten ben ik hoogstwaarschijnlijk de route kwijtgeraakt, want als ik op een kruising met Nieuw Amerika sta, wordt ik wakker: dit klopt niet. Blijkbaar heb ik niet genoeg gelet op de rood met gele bordjes en/of is mijn route niet duidelijk genoeg.
Even navraag doen aan een voorbijganger levert weinig herkenning op, maar de man kan me wel met een handgebaar duidelijk maken welke richting ik op moet naar Aldemardum. Om ook enigszins rekening te houden met de eenmaal per uur rijdende bus voor de terugweg van Aldemardum naar Balk, heb ik de pas er stevig in.
Voor mijn gevoel heb ik nu een behoorlijke omweg gemaakt en omdat ik mijn benen na ruim drie uren wandelen toch ook wel begin te voelen, sta ik niet te springen om onnodige kilometers te maken. Nadat ik een fietsende dame heb aangeklampt en me ervan heb verzekerd dat ik nog op de juist route loop, neem ik op De Hege Bouwen – ergens ter hoogte van het Jeneverdykje – tijd voor een bakje koffie.
Even na vier uur ben ik in Aldemardum. Dit is echter niet het exacte eindpunt van deze etappe en ook is het nog even zoeken naar een bushalte, waar de bus om 16:27 vertrekt. Opnieuw even in rap tempo aan de wandel dus, en ik ben dan ook blij dat ik vijf minuten voor de vertrektijd een halte vind. De wandeling voor vandaag zit er op!