Voor een bakje koffie fietsen we vandaag even door Harkema. Door de vele vlaggen die bijna bij iedere woning wel hangen wordt één ding heel duidelijk gemaakt: hier is het feest! De muziek uit de feesttent hebben we gisteravond al kunnen horen en het gesprek aan de koffietafel leert ons dat dit een bijzonder gezellige party is geweest.
Het is feestweek in De Harkema en bij het doorbladeren van het programmaboekje dat hierbij hoort, word ik als inwoner van Surhuisterveen stiekem een beetje jaloers. Hoewel we in ons dorp jaarlijks met onder meer de profronde, een Torenpleinfeest en ook een nieuwjaarsparty onze feestjes ook wel hebben, is het niet te vergelijken met een traditioneel dorpsfeest.
Een hele week lang is er telkens voor diverse leeftijdsgroepen iets te doen en de kracht daarvan is dat het allemaal wordt georganiseerd vanuit één centrale plek: de feesttent. Rondom iedere activiteit is hier altijd wel wat te beleven en kun je er zeker van zijn dat je met andere dorpsgenoten wel even een praatje kunt maken.
“Alles staat of valt met een een grote groep vrijwilligers”, vertelt onze gastheer die zelf de avond tevoren biertjes heeft staan tappen in de tent. En daar schuilt volgens mij in de ietwat grotere dorpen als Surhuisterveen het probleem; we zijn het gevoel voor saamhorigheid een klein beetje ontgroeid en schuiven onze portie liever door naar iemand anders.
Wat hebben we een feesten gehad met zeskampen waarin buurten het tegen elkaar hebben opgenomen, huiseigenaren probeerden elkaar af te troeven met de mooist verlichte tuin in een lichtroute, er waren puzzelritten, volleybaltoernooien, zeepvoetbal. En natuurlijk niet te vergeten de feestavonden in de tent, waarin je dan de dag daarna tijdens de kerkdienst nog een sterke feestgeur kon ruiken.
Petje af voor Harkema en al haar vrijwilligers. Ik heb niets aan te merken op Surhuisterveen, ook hier is het altijd wel gezellig, maar er gaat toch niets boven een echt dorpsfeest, waarin de banden tussen de dorpsgenoten weer eens flink worden aangetrokken en de saamhorigheid doen groeien. Zullen we dat in ‘het dorp dat leeft’ ook weer eens gaan doen? De eerste vrijwilliger meldt zich hierbij aan!