Zonder tussenkomst van de wekker, word ik vandaag om 5:21 wakker en bedenk me dat het Kerst is en dat ik op tijd ben om mee te gaan met de kerst-ochtend-zang. “Dick?”, hoor ik nog geen halve minuut later fluisterend. “Ik gjin d’r daalks út hjer.” Ik hoef me geen moment te bedenken, mijn besluit staat al vast: “ik gean mei dy mei!”
Al vele jaren neem ik me voor om eens mee te gaan met dit evenement dat traditioneel iedere kerstochtend om zes uur op het programma staat: het samen met de muzikanten van Blaast de Bazuin zingen van kerstliederen bij zieke en eenzame mensen. Een bijzondere gebeurtenis om aan mee te mogen werken, zo heb ik me laten vertellen en omdat ik nu klaarwakker ben, ga ik eindelijk eens mee.
We starten in zorgcentrum ’t Suyderhuys en daar verzamelen zich zo langzamerhand allemaal mensen die ik wel vaker tegenkom in de kerk. Ook zijn er jongelui bij die met rood doorlopen ogen en zonder bij te hebben geslapen, zo de kroeg uitrollen. “Wy sette noch efkes troch”, zegt een jongeman die in de kort hiervoor nog ergens een after-party had getroffen.
Het miezert lichtjes als we van start gaan. Gordijntjes schuiven stiekem opzij op plekken waar we zingen, op een andere locatie komt een mevrouw in haar ochtendjas naar buiten om ons te bedanken voor deze samenzang, verderop zwaaien twee oudjes vriendelijk als we voorbij gaan. Overal is te merken dat onze vroege activiteit warm wordt gewaardeerd en dat alleen al geeft deze kerstochtend iets bijzonders.
Na anderhalf uur zingen zijn we klaar en doen we nog een rondje door ’t Suyderhuys. Oudjes in de pyama of het haar nog in de slaapstand, opgewekt verzorgend personeel, ook hier wordt het zingen van kerstliederen uiterst op prijs gesteld. Een oudere dame is zichtbaar geëmotioneerd door ons gezang en krijgt een knuffel van één van de stappers. “Dat hie sy efkes nedich”, verklaart de jongeman nuchter.
Al deze dingen samen maakt ons zingen als engelen voor de nieuw geboren Heer; maakt deze kerstochtend een moment van peis en vree. Het is echt geweldig om deze stille nacht zo over te laten gaan in een nieuwe dag; om er op deze manier jubelend van vreugde slechts een moment te zijn voor de ander. Gloria in excelsis Deo! Prettige Kerst!