“De grijze haren zijn op de oude foto iets minder aanwezig…”
“Hoe oud is deze foto?” De jongedame achter de balie kijkt me nog eens een keer fronsend aan en vergelijkt mijn aangezicht met de pasfoto die ik haar zojuist heb overhandigd. Ik ben op het gemeentehuis om mijn identiteitskaart de verlengen en had nog een aantal pasfoto’s in de la liggen waarvan ik vond dat ze best nog wel kunnen.
Wat het exacte jaartal is waarop deze foto is gemaakt weet ik niet, maar op mijn rijbewijs dat in 2006 is afgegeven is dezelfde foto gebruikt; weet ik in ieder geval zeker dat de foto is goedgekeurd, want daar zijn de regels tegenwoordig ook nogal streng in geworden. Je mag niet eens meer lachen, geloof ik. Nou, een foto waarop ik sip zit te kijken, daar wil ik eigenlijk ook niet al te veel in investeren.
“Hij is wel heel mooi hoor”, vergoelijkt ze met een vriendelijk gezicht. “Maar helaas kan ik ‘m niet goedkeuren voor op dit document.” Ondanks dat ik wel degelijk rekening had gehouden met deze afkeuring, protesteer ik niet maar ben toch wel een klein beetje teleurgesteld. De grijze haren zijn dan op de oude foto iets minder aanwezig, maar ik vind dat ‘ie toch best gelijkenissen heeft.
Recent was namelijk ook niet één van de eisen die op mijn formuliertje stonden, het moet een goed gelijkende foto zijn ik vind dat ‘ie daar zonder meer aan voldoet. Met de instelling van niet-geschoten-is-altijd-mis ben ik gistermiddag dan ook vol goede moed op de fiets gestapt richting gemeentehuis in Buitenpost.
Daar voel ik me toch wel ietwat door de mand gevallen wanneer ik even later naar een winkel fiets waar ik alsnog een recente pasfoto kan maken. Eenmaal geknipt zie ik dat ik me eigenlijk van te voren ook best even had mogen scheren, maar goed… Een kwartier later stap ik opnieuw het gemeentehuis binnen en deze keer keurt de balie-mevrouw me wel goed. Over vijf werkdagen ligt mijn nieuwe identiteitskaart mét recente pasfoto gereed…