“Hey jong, dû hast in ferkeard shirtsje oan!” Tegelijk met dit commentaar krijg ik een ietwat verontwaardigde blik toegeworpen. Het shirtje dat ik draag is geel met groene letters en er staat Brasil op. “Ik moat hielendal neat”, reageer ik minstens zo verontwaardigd. De kleur van mijn kleding had oranje moeten zijn, zo begrijp ik en het gele shirt je – dat geassocieerd wordt met het Braziliaanse elftal – mag ik eigenlijk pas dragen zodra het Oranje-team uitgeschakeld is; we verkeren in een periode dat heel Nederland in de ban is van voetbal.
Straten zijn versierd met oranje vlaggetjes, auto’s getooid met oranje en ook binnenshuis is de kleur vooral oranje. Af en toe bekruipt mij weleens de angst dat er iets aan mij niet helemaal deugt: ik doe namelijk niet mee aan de gekte die rondom Oranje heerst en heb helemaal niets gekocht om in de stemming te komen. Het is zelfs zo dat ik tijdens de wedstrijd die Oranje met 1-0 won van Japan rustig met het verwerken van kopij voor De Regenboog aan de slag ben geweest. Op de achtergrond had ik de televisie wel aan hoor – om toch nog iets van het nationale feestje mee te maken – maar een doelpunt neem ik voor kennisgeving aan en dat is het dan.
Een echte voetballiefhebber ben ik dan ook niet en dit heb ik eigenlijk nog nooit als een gemis in mijn leven ervaren. Gelukkig zijn er nog een hele hoop andere dingen om van te genieten en dat doe ik dan ook volop. Natuurlijk hoop ik wel dat Oranje goed scoort op dit kampioenschap in Afrika. Mocht dit niet zo zijn, dan hebben we pech gehad en krijgen we in 2012 in Polen en Oekraïne wel weer nieuwe worden, zo eenvoudig denk ik daarover.
Ik vraag me dan ook af wat voor waarde we eigenlijk hechten aan zo’n kampioenschap. Als ik hoor dat er zo’n driehonderd miljoen euro wordt uitgegeven aan de bouw van één voetbaltempel en dat dit uitsluitend voor dit toernooi is, terwijl de daklozen massaal uit de grote voetbalsteden zijn ‘geveegd’ om maar zo weinig mogelijk ’troep’ aan de gasten te hoeven laten zien, dan durf ik me toch af te vragen wie er nu eigenlijk wel of niet deugt.
En zo probeer ik alles zoveel mogelijk in de juiste proporties te bekijken, doe niet mee aan de vele pools die er zijn uitgeschreven en trek me ook weinig aan van de vele voorspellingen die worden gedaan en de nabeschouwingen waarin de wedstrijden tot vervelends toe worden herkauwd. Het is mooi wanneer Oranje hoog eindigt op dit kampioenschap en ik drink er zeker een biertje op, maar deze consumptie smaakt beslist niet minder als ons elftal na de achtste finale weer naar huis mag.
Wat voor shirt je ik ook draag bij verlies of winst, dat heeft niets te maken met stemming, voorkeur of gekte; dit shirt heb ik gewoon ontzettend goedkoop gekocht in een soortgelijk kampioenschap toen Brazilië werd uitgeschakeld, over waarden gesproken
(Deze column is gepubliceerd in kerkblad De Regenboog van juli/augustus 2010)