“Jo skriuwe moaie stikjes yn Kruispunt, dêr moet jo al mei troch gean.” Een klein ouder vrouwtje spreekt me aan in de pauze van een concert in De Flambou. Het is op dat moment even bomvol in de hal van de Lantearne en voordat ik me ietwat beduusd besef of het nu gaat om een compliment of een waarschuwing, is ze alweer verdwenen in de mensenmassa.
Ik houd het maar op een compliment en moet stiekem toegeven dat mijn ego hierdoor toch wel enigszins is gestreeld. Ik denk dat iedereen wel een beetje blij wordt van af en toe een schouderklopje, toch? Een aantal weken later krijg ik opnieuw een pluim. “Hiest wer in moai stikje yn de lêste Kruispunt.” Even moet ik me bedenken wat het onderwerp daarvan ook weer was, maar het gesprekje dat volgt maakt veel duidelijk en is goed.
Het ontvangen van complimenten is aangenaam. Heel lang lukte het me niet om ze te simpelweg in ontvangst te nemen en deed ik het af met ‘ach, het stelt niks voor’ of zoiets. Nu ik heb geleerd het te accepteren, kan ik er niet alleen van genieten, het werkt ook nog eens stimulerend en ik kan nu ook de kracht er van in zien. Daarom probeer ik ook hier en daar een pluim uit te delen bij positieve belevenissen.
Wat zijn we immers vaak geneigd om wel ons commentaar te geven wanneer iets niet helemaal goed loopt of we kritiek hebben, maar we vergeten vaak om pluimen te delen wanneer het wél goed gaat. Denk eens aan de organist die de liederen keurig begeleidt of de koster die straks iedere zondag de kachel weer op tijd heeft branden.
Lever niet alleen commentaar wanneer er eens iets mis mocht gaan, maar kijk ook naar al die keren dat het wel goed gaat. Van social media kennen we allemaal wel de glimlach die we ervaren wanneer we een duimpje of een hartje van iemand ontvangen. Geef deze duimpjes en hartjes ook weer door zodat de liefde en positiviteit voor altijd blijft groeien. Een dikke duim voor iedereen die deze column met een glimlach leest en met goede voornemens aan de slag gaat.
(Deze column is gepubliceerd in kerkblad Kruispunt van oktober)