Gedurende de veertig dagen voor Pasen was onze kerk op woensdagochtend geopend. Zowel de Doarpstsjerke als De Flambou waren uitermate geschikte plekken om in deze stille tijd een kaarsje aan te steken, samen te zingen, te luisteren naar muziek of anderszins de stilte op te zoeken. Ook was er tijd voor een gesprek met een bakje koffie er bij of om samen te bidden.
Omdat ik me in deze periode van bezinning op andere dingen wil richten dan de sleur van de dag, heb ik ook regelmatig gebruik gemaakt van deze gelegenheid. Een van de laatste keren dat ik er was, zat ik in m’n eentje in De Flambou doordat ik iets later was. Na deze bezinning heb ik een bakje koffie gedronken met Anne-Willem Hoekstra.
Natuurlijk wilde ik van hem weten hoeveel mensen er deze ochtend al waren geweest. “Dat maakt toch niet uit”, luidde zijn veelzeggende wedervraag. Hij wilde er mee duidelijk maken dat het niet om aantallen bezoekers gaat om iets tot een succes te maken. Inderdaad, ook al is er maar een goed gesprek of diepgaand gebed dan is het al goed.
Op de een of andere manier zijn we toch altijd op zoek naar dit soort ijkpunten. Of er veel mensen in de kerk waren, zo willen we weten wanneer we een keer niet zijn geweest en we geven zelfs een oordeel op het aantal aanwezigen wanneer we er wel zijn: hadden er niet wat meer gemeenteleden kunnen zijn? Altijd zijn we maar bezig met aantallen en de aanwezigheid van anderen.
Voor velen is het vast een hele drempel om na twee jaar van coronatijd de kerkgang weer wat op te pakken. Het is immers maar wat gemakkelijk om thuis te blijven met de camerasystemen die de dienst tot in de huiskamer bij ons brengen. Als we ’s zondags ons preek maar horen, dan zijn we al tevreden. Het belangrijkste ijkpunt hierin is: hoe het is gesteld met ons eigen geloofsleven?
Zijn we nog een beetje actief op dit gebied en is ‘ons huis’ gereed voor ‘het Bezoek?’ Het maakt niet uit hoeveel kerkgangers er iedere zondag in de kerk zijn, ook al is er maar een die geraakt wordt door het evangelie of een fijn gesprek…. Beter is het om de ijkpunten bij onszelf op orde te hebben dan deze elders te zoeken.