De activiteitencommissie brengt jaarlijks een aanzienlijk bedrag binnen voor voetbalvereniging ’t Fean ’58. Dat er aan deze geldstroom bijna een eind was gekomen is misschien wat overdreven, maar de commissie heeft met moeite een aantal nieuwe leden aan kunnen trekken. Toch is het doel bereikt en de activiteitencommissie is weer op volle sterkte. Tamme Witteveen is in het vernieuwde orgaan voorzitter en heeft naar zijn zeggen de touwtjes strak in handen…
Op de tafel in de woning van voorzitter Witteveen aan de Teake Schuilengalaan ligt een lijst met namen van straten in Surhuisterveen. “Dat is de yndieling foar de snertaksje“, verduidelijkt hij. Deze actie, die op dit jaar op 17 november zal worden gehouden, zorgt er ieder jaar weer voor dat de clubkas flink wordt aangevuld. leder lid van ’t Fean ’58 heeft op de ledenvergadering kunnen zien om wat voor bedragen het gaat en dat deze zeer de moeite waard zijn voor de vereniging.
Vorig jaar hield een groot aantal leden van de activiteitencommissie het voor gezien en stapte op. Het gelijktijdig neerleggen van hun functies had niet te maken met normale bestuurlijke afvloeiing. Wat er precies aan de hand was doet niet ter zake, feit was wel dat de zitten blijvende leden op zoek moesten naar nieuwe collega’s. Samen met het hoofdbestuur van ’t Fean ‘58 werd de zoektocht gestart.
“Wy binne achter nije minsken oan west, mar gjinien woe yn de kommisje”, zegt Witteveen. “Der stiene noch wol in oantal minsken op papier en die hawwe wy earst frege.” Er waren maar weinig mensen die zich vereerd voelden met een functie in de commissie die zorg draagt voor vele verenigingsactiviteiten. Hieruit blijkt dat de bereidheid van de mensen om iets in het verenigingsleven te doen, zeer mager is. Toch lukte het om enkele mensen enthousiast te krijgen. “Stadichoan wurde de kommisje wer wat oanfold. No binne wy gelokkich wer op folle sterkte. Mar it foel net ta om minsken te krijen.”
Ach, jo moatte ek wolris in bytsje gek wêze om fergees foar in oar yn’t spier te wezen.”
Zelf heeft Tamme Witteveen in de commissie zitting genomen omdat hij daarvoor werd gevraagd. “Ach, jo moatte ek wolris in bytsje gek wêze om fergees foar in oar yn’t spier te wêzen.” Hij heeft echter geen spijt van zijn stap. Dat hij ook nog tot voorzitter werd gekozen doet hem weinig. “It moat wenne.”
De gastheer verlaat even de kamer en komt even later weer terug met twee dampende koppen koffie. Nadat hij de koffie op tafel heeft neergezet, zwaait hij zijn benen op de bank en gaat met de armen in zijn nek tevreden achterover liggen. Tamme Witteveen geeft aan dat hij de touwtjes als voorzitter strak in handen heeft en dat hij iedereen wat aan het werk zet. Met een grote glimlach geniet hij even van deze uitspraak. Dan spat de zeepbel uiteen en staat Tamme weer met beide benen op de grond. “Eltsenien hat syn eigen taak. It falt allegear ek wol mei.“
Tamme Witteveen moet lang nadenken over de vraag wat de activiteitencommissie nou eigenlijk precies doet. “Wy lulle in soad”, grapt hij. Om toch tot een antwoord te komen haalt hij een grote map van de plank en leest voor de vuist weg enkele regels voor uit het draaiboek. “Yn novimber hawwe wy de snertaksje, yn febrewaris de bazaar en in rommelmerk, yn maart is der de jeugdaktiviteit en yn maaie organisearje wy it mikstoernoai.“
Bijna vergeet hij de verlotingen die bij iedere thuiswedstrijd worden gehouden. Ook dat is in handen van de activiteitencommissie. Volgens Witteveen valt het erg mee met de drukte die de commissie met zich meebrengt. Hij schat dat er iedere vier tot zes weken vergaderd wordt. “It hinget der fansels fanôf hoe hurd as it giet mei de organisaasje. As it dreech giet, dan moatte wy faker.”
De vergaderingen duren meestal niet lang. “Lêstendeis wiene wy yn trije kertier klear.” Weinig werk dus en Tamme omschrijft de bijeenkomsten als zeer gezellig. Dat er toch zo moeilijk mensen zijn te vinden, snapt hij dan ook niet echt. “Mar ja, fyn mar ris in gek.”
Dat er zo weinig mensen zijn die wat willen doen binnen de vereniging vindt Tamme Witteveen slecht. Hij verwijst even naar het bestuur, waar momenteel ook enkele vacatures zijn, en dat het zo moeizaam is om leiders voor de teams te vinden. Na een korte denkpauze slaakt hij een diepe zucht: “Ik soe ek net witte hoe’t hja de minsken bewege kinne om wat te dwaan foar de feriening.”
Het excuus dat de meeste mensen vaak gebruiken dat ze geen tijd hebben is volgens Witteveen onzin. Zelf is hij van beroep monteur en magazijnchef bij NNAB in Surhuisterveen. Ook ’s avonds moet hij weleens op pad voor de zaak. “As der in frachtwein oan de kant fan’e dyk stean bliuwt dan moatte wy der wol hinne.” Toch vindt hij naast dit beroep en zijn eigen trainingen nog voldoende tijd om iets voor de vereniging te doen. “Jo moatte dat gewoan planne.”
Op de vraag of de activiteitencommissie in de toekomst ook nog nieuwe evenementen gaat ontplooien weet de nieuwbakken voorzitter zo vlug geen antwoord. “Do oerfalst my wat jong.” Maar, zoals een goede voorzitter betaamt, geeft hij er een draai aan zodat de vraag toch niet onbeantwoord blijft. “Tocht ik net, of der moat noch ien mei goeie ideeën komme.”
Als actief voetballer van het vierde elftal is Tamme – ook wel Turbo genoemd vanwege de enorme kracht in zijn benen – wekelijks op donderdagavond te vinden op het trainingsveld en iedere zaterdag is hij van de partij tijdens de wedstrijd. Het vierde team heeft bijna nooit een tekort aan spelers. Daar schijnt in het verleden al eens een duidelijke afspraak over gemaakt te zijn. “Wy ha sein: jo binne lid fan it fjirde, dan witte jo dat je op saterdei spylje moatte. Boadskipje mei de frou en skoffelje in’e tún dogge se dan mar op in oare dei.”
‘
Het voetbalspel speelt een belangrijke rol in het leven van Tamme Witteveen. Zo volgt hij ‘zijn’ lijfsport dagelijks op televisie en bezoekt hij vrijwel alle thuiswedstrijden van s.c. Heerenveen. “Hearrenfean! Ja! Gesellich stadionsje.” De goede sfeer wordt even verstoord als Tamme op de foto moet voor dit interview. Ja, Tamme, dat was ook bij het interview in de vorige Goalgetter zo.
“Och heden, die ha ik noch net iens sjoen.”
Vlug doet hij een graai in de krantenbak, tovert he clubblad te voorschijn en overtuigd zichzelf. Dan gaat hij plotseling in de aanval. “De puzzel stiet der net mear yn. Fierder kin it my net safolle skele. Ik mei graach puzzelje” Naar de uitleg, dat er zo weinig mensen de oplossing instuurden dat de redactie heeft besloten voorlopig te stoppen met de puzzel, wil Tamme niet luisteren. Ook het idee, om er als activiteitencommissie een actie van te maken, slaat hij in de wind. “Moatte wy dan noch mear dwaan?“
(Goalgetter oktober 2000)