“It is hjoed tongerdei 22 desimber, wy binne by Fred en Marja.” Als een volleerd verslaggever hanteer ik de camera en maak een filmpje van hetgeen we aan het doen zijn. Vanavond ben ik samen met Sietze te gast op de Veenderij waar we oude filmpjes bekijken van onder meer het zwembad dat vele jaren geleden op televisie was bij Van gewest tot Gewest.
Sietze, Pepke, en ik springen dan gekleed in lange onderbroeken en dikke mutsen op in het zwembad dat bij wijze van reclamestunt midden in de winter open is. We zien meisjes voorbij komen die nu al lang moeder zijn en mensen die al lang niet meer onder ons zijn. Het ophalen van dit soort herinneringen met daarbij opmerkingen van nu, laat ons even genieten van de verleden tijd…
Fred is al een poosje behoorlijk ziek, aan het bed gekluisterd en kan niet al te veel drukte meer aan. Hij verkeert in de terminale fase en omdat nadenken over de toekomst dan weinig zin meer heeft is de enige keuze die je hebt genieten van het ‘nu’ door bijvoorbeeld herinneringen op te halen en te lachen om oude filmpjes.
We concluderen dat filmpjes eigenlijk allemaal behoorlijk eenvoudig zijn gemaakt, maar dat het toch erg bijzonder is om deze vastgelegde beelden na zoveel jaar nog eens te kunnen bekijken en we stellen vast dat we ook nu heel eenvoudig dingen kunnen vastleggen voor later. Ik voeg meteen daad bij het woord en haal een toestel te voorschijn waar ik zowel films als foto’s mee kan maken.
Nadat ik Fred ongeveer een minuut heb gefilmd richt ik mij op Marja, maar voordat ik haar het hemd van het lijf kan vragen, geeft het apparaat aan dat er geen ruimte meer is en houdt ‘ie er mee op. Ik roep verschrikt een heel kort woord dat het vrouwenlijk geslachtsdeel bepaald geen eer aan doet, maar pak dan vol verve een vervangend apparaat en ga verder met mijn werkzaamheden.
Een ongelukkige link tussen het niet nader te noemen woord en de vrouw des huizes, komt me op een behoorlijk standje te staan, maar dan blijkt ze het gelukkig niet al te serieus op te vatten. Even later barsten zowel Fred als Marja van het lachen en zoals één schaap over de dam is volg ik even later ook en lachen we bijna om niets. En alles wordt op film vastgelegd; leuk voor later…