Zo’n vijf minuten voordat ik mijn gast verwacht, open ik de zijdeur van ons huis. In de garage laat ik mijn darmen nog even stiekem naar wat lucht happen, maar die willen vandaag meer! Gelukkig is mijn reactie snel genoeg om te bemerken dat er een lepeltje darminhoud is meegekomen en kan ik voorkomen dat het een chaos wordt. Verhip, ik heb in mijn broek gepoept, ik heb last van diarree!
Vannacht heb ik slecht geslapen en eergisteren hebben we snert gegeten, maar verder zou ik geen oorzaak kunnen aanwijzen voor ziekte. De hele dag voel ik me slapjes en hang wat op de bank voor de televisie. De vragen die telkens naar boven komen zijn: moet ik nu in quarantaine, moet ik me laten testen, heb ik corona?
Eigenlijk vind ik dat allemaal maar onzin. Normaal gesproken had ik het gelaten bij een gewoon buikgriepje, maar dat schijnt tegenwoordig niet meer te kunnen. We lezen een maatregelen-reglement en daaruit blijkt dat ik niet de klachten heb waarbij ik me moet laten testen; ik heb nog mijn reuk en smaak, geen koorts en ook heb ik geen loopneus of ander soort van klachten.
De quarantaine neem ik wel even voor lief. Zoals ik me nu voel, is binnenshuis op de bank me ver genoeg van mijn slaapplek en met de deur op slot is visite ook zo goed als uitgesloten. Twee dagen later voel ik me alweer een stuk beter en kan ik alweer voorzichtig iets luchtigs uit mijn darmen laten ontsnappen zonder bijlage.
De derde dag is het zomers weer en ga ik gewoon weer vol kracht in de tuin aan de slag met grasmaaien, drink ik weer een bakje koffie en eet ’s avonds zelfs de overgebleven erwtensoep. Ik hou het maar bij een gewoon buikgriepje en denk nuchter aan het ‘oude normaal’. Wees niet bang: een normaal griepje of verkoudheid bestaat echt nog wel; raak niet meteen in paniek wanneer je een snotneus hebt.