“The answer my friend, is blowing in the wind…” Ik sta bij de ingang van de supermarkt en ben maar wat begonnen met zingen daar iedere bekende me vraagt wat ik daar doe, waarom ik daar sta en waarom ik niet naar binnen ga. Inderdaad lopen de meeste mensen linea recta door naar binnen en in mijn beleving zijn het ook slechts mensen met gitaren of accordeons die voor de deur blijven wachten.
Iemand die mij wel kent en mijn humor wellicht wel begrijpt steekt mij een banaan toe die ik dankbaar in ontvangst neem. “Sa, no kinst dy efkes stil hâlde”, zegt ze er bij en gaat even staan kletsen met een bekende van haar. Ik houd me even stil en vind het wel interessant om de in – en uit lopende klanten wat te observeren en of even een praatje mee maak.
Hoewel je er vaak niet omheen kunt, laat ik de binnenkant van welke supermarkt dan ook maar wat graag aan mij voorbij gaan. Mijn koppie kan niet zo best tegen prikkels en als er iets is waar je in de supermarkt niet onderuit komt, dan is dat het wel! Schreeuwende aanbiedingen, een enorm groot aanbod aan merken en artikelen zorgen allerminst voor rust.
Ik vind het dan ook prima dat ik deze ochtend even in het zonnetje vóór de winkel mag staan wachten tot de boodschappen voor me gehaald zijn. ’t Is werkelijk ongelooflijk met hoeveel mensen ik even een paar woorden wissel of zelfs even gezellig klets in de vijftien á twintig minuutjes dat ik daar heb staan wachten.
“Stiest dêr no noch?”, vraagt één van de klanten die inmiddels alweer met een tas vol met boodschappen naar buiten komt. Ik meld dat mijn tas nog niet vol is en toon haar de artikelen die ik al heb gehaald. “Of stiest hjir foar in goed doel?!”, wil ze dan weten. Lachend begin ik weer te zingen: “how many roads most a man walk down, before you call him a man?”
Dan heeft ze het door, geeft me een schouderklop en begeeft zich dan lachend met hoor boodschappenwagen naar de auto. Net als het televisieprogramma Hea van Omrop Fryslân was dit een heerlijk momentje van domweg observeren, wat praten en vooral lachen. Moarn mar ris wer yn it waar sjen…