Door het raam van de woonkamer zie ik dat een BMW-motor stopt voor ons huis. Auke Jan stapt af en wenkt me naar buiten te komen. “Heb je zin om een rondje te maken”, nodigt hij uit op deze heerlijke zomeravond. Ietwat onrustig door deze allerminst geplande actie vraag ik wat hij precies bedoelt. Of ik even wil rijden op zijn BMW; hij heeft namelijk een nieuwe motor gekocht en weet dat ik altijd al een zwak heb gehad voor BMW-motoren.
Pfffttt… hier word ik toch wel een beetje onrustig van maar besluit om het toch te doen. Het is alweer bijna twee jaar geleden dat ik deze motor kreeg aangeboden en de trotse bezitter werd van een BMW K100LT. Inmiddels heb ik daar al vele ontspannen ritjes mee gemaakt. Motorrijden is al vele jaren één van mijn grootste hobby’s: heerlijk rustig toeren langs B-weggetjes en genieten van de natuur.
Dit is voor mij altijd een manier geweest om ‘de batterij’ weer wat op te laden, rust in mijn hoofd te creëren en inspiratie op te doen. Door een aantal akkevietjes met epilepsie ben ik echter al geruime tijd mijn rijbevoegdheid kwijt en kan dit dus niet meer. Met pijn in mijn hart heb ik enkele weken geleden dan ook maar besloten dat ik toch maar afstand moet doen van de BMW.
Voorlopig mag ik toch geruime tijd niet meer rijden. Wanneer ik dan weer langere tijd aanvalsvrij ben, krijg ik die rijbevoegdheid wel weer terug, maar met gezond verstand hebben we ons afgevraagd of het dan nog vertrouwd is om te gaan toeren op zo’n zware motor en al helemaal met een passagier achterop.
Stiekem wil ik ‘mijn’ BMW nog wel even in bezit houden, want stel dat… Gevoel en verstand zitten wat dat betreft nog niet helemaal op één lijn. Nu ja… ik heb dan toch maar ruim vijfentwintig jaar mogen genieten van motorrijden, waarvan bijna twee jaar op een echte BMW! Die ervaring neemt niemand me meer af. Een traantje voel ik branden achter mijn ogen, maar toch zeg ik: BMW te koop!