Het winkelcentrum van Surhuisterveen ademt weer volop gezelligheid en de shantyliederen zijn al van veraf te horen. Uiteraard zijn Tuorke en Jurre ook weer van de partij op deze zaterdagmiddag in het dorp dat leeft. “Let’s go!”, opperen Tuorke en Jurre dan ook wanneer ze hun maandelijkse wandeling maken door het dorp.
“Kijk, Tuorke zwaait!”, ziet een klein meisje dat met haar moeder een kledingwinkel binnen wandelt. “Nou, zwaai maar terug.” Dan is het ijs meteen gebroken en wordt het meisje genodigd voor een knuffel. Tuorke en Jurre delen volop high fives, bellenblaas en kleurplaten. Bovendien nemen ze alle tijd voor een praatje en groeten het winkelend publiek.
Een oudere man wil ook een praatje maken met het Feanster duo en vertelt dat hij samen met z’n vrouw aan het shoppen is in Surhuisterveen en dat ze vanmiddag al een lunch hebben genuttigd. Ze zijn al anderhalf jaar niet in het dorp geweest en kijken hun ogen uit. “Wat is er veel veranderd, wat is het mooi geworden”, zo luidt zijn oordeel. Hij is blij met de parkeerschijf die Tuorke en Jurre hem aanbieden.
Even verderop buigt Tuorke zich voorzichtig over een wandelwagen waarin een meisje van bijna een jaar ietwat angstig naar het gele gevaarte met de rode muts kijkt. “Wat een grote neus he”, grapt haar moeder. “Bijna net zo groot als die van papa.” Dan moet ze toch wel even lachen en deze glimlach maakt ruim baan voor een knuffel. Een bellenblaas maakt haar helemaal blij.
Tuorke helpt een automobilist bij het inparkeren en Jurre biedt de bestuurder een parkeerschijf aan. Vervolgens gaat Tuorke langs de weg staan te zwaaien naar de voorbij rijdende auto’s en krijgt daarop vele vrolijke reacties. “Wat een drukte, ’t is net een stad hier”, vindt een groepje jongens van de meedeinende en -zingende menigte rondom de shantykoren. “Ja gezellig, zo’n dorp.”