Van de provider had heit een brief ontvangen. Er moet een andere mediabox of zoiets komen en daarvoor moet iets aangevraagd worden. Samen kijken we er even naar en een paar minuten later is de bestelling al voltooid. Met de snelle systemen van tegenwoordig is het pakketje een dag later al in huis en door de simpele 1-2-3 installatieschema denkt heit de installatie zelf wel te kunnen regelen.
Twee weken later vraag ik me af hoe het eigenlijk is gesteld met die installatie en als ik er naar vraag wanneer ik bij hem kom voor de lunch, wijst hij me op z’n televisiescherm voor het antwoord: no signal. “Justerjûn begûn it”, legt hij uit en vertelt erbij dat het nieuwe kastje nog in het doosje zit. Na een half uurtje prutsen met kabeltjes en instellingen is er weer beeld.
Maar… de afstandbediening communiceert niet meer met de televisie en ook het geluid – dat heit met allerlei stekertjes en kroonsteentjes als zowaar een surround systeem op zijn stereoinstallatie heeft aangesloten – werkt niet meer met het nieuwe systeem. De hdmi- en ethernetstekertjes van vandaag de dag vinden geen in- en uitgang meer op het minstens twintig jaar oude geluidsapparaat van heit.
Ah, zo werkt de economie natuurlijk, zo bedenken we en inderdaad staan we een half uur later bij de speciaalzaak en is ons voor bijna duizend euro een super-nieuw-systeem met een groter beeld en dolby surround bij elkaar gepraat. Dat gaat heit toch wat te gortig en al bij het bakje koffie in de bedenktijd ziet hij af van de vernieuwing.
“Ik fyn it sa ek wol prima”, vindt hij over het werken met twee afstandsbedieningen en het geluid dat uit de televisie komt kan hij ook wel verstaan. Na nog wat wijzigingen in de instellingen krijgen we de oude televisie zelfs in het gareel met de nieuwe afstandsbediening. Uiterst tevreden constateert heit ook nog eens dat de beeldkwaliteit nu veel beter is geworden. Dat surround, daar verzinnen we nog wel wat op, maar we zijn de economie nu wel weer even een slag voor!