Stilte, bezinning en gebed… deze woorden in de oproep om samen te komen in De Flambou voor ochtendgebed spraken me erg aan. Ik noteer de data van de bijeenkomsten in mijn agenda en ben keurig op tijd aanwezig bij de eerste samenkomst. Stilletjes neem ik plaats en kijk naar de tafel voor in de kerk, met daarop onder meer twee brandende adventskaarsen, het schilderij van een engel en twee prachtige lelies.
Hoewel het stil is, hoor ik het verkeer nog langsrazen en mijn gedachten vliegen nog alle kanten op. Dan klinken de tonen van de piano welke langzaam een melodie vormen die mijn gedachten mee nemen.
‘Het licht is niet ver meer’, zo klinkt een tekst. ‘De nieuwe mens is niet ver meer.’ De stilte die nu volgt, klinkt heel anders. Onze gedachten zijn bepaald bij de God van de machten, we weten dat Hij luistert bij alles wat we denken, bidden en vragen.
‘Wijs ons een weg in de vele conflicten die heersen’, zo horen we in een van de gebeden en na dit stilte- en gebedsmoment besef ik hoe goed het is om veel vaker dan we dat in deze drukke wereld gewend zijn, momenten samen met de Heer te zijn. De kaars in De Flambou wordt na de samenkomst gedoofd, maar het Licht nemen we mee in ons hart, de wijde wereld in.
