Hijgend en puffend arriveren we na het bestijgen van een steile en smalle trap met ruim zestig treden op de vijfde verdieping van het appartement waar we dit weekend bivakkeren. We zijn samen met vrienden in Amsterdam waar we vanavond het concert Joshua tree van U2 gaan bezoeken. Op het aanrecht ligt een brief van de bewoners die ons een warm welkom heten en vertelt waar we allemaal gebruik van kunnen en mogen maken.
Nog geen vijf minuten later zitten we met een biertje en een wijntje op het dakterras te genieten van enkele zonnestralen, de immense gebouwen die we in ’t Fean niet gewend zijn. In de verte zien we de stijgende en dalende vliegtuigen van Schiphol en de rondingen van de ArenA: hier gaat het vanavond allemaal gebeuren!
Op z’n stads laten we een Indiaas menu bezorgen en dan lijkt het feest al helemaal compleet. Een paar uur later zijn we onderweg naar ArenA voor de hoofdact waar we niet lang hoeven te wachten tot alleen al de drumsolo van Sunday bloody Sunday bij het enthousiaste publiek alle remmen los gooit. Dan is het een aaneenschakeling van luisteren naar de muziek waar we van houden, genieten en belevingsmomenten die bij mij vooral zorgen voor kippenvel en af en toe een traantje: wat een emotie!
De terugreis naar ons appartement is iets minder prettig doordat we in een bomvolle metro hutjemutje op elkaar gepropt met allemaal bezwete U2-fans amper bewegingsruimte hebben, maar eenmaal weer ’thuis’ begint het nagenieten alleen al door een warme verfrissende douche en heerlijk nakletsen over het concert en nog even op het dak een blik over de stad bij nacht.
De volgende ochtend is het prachtig weer en ontbijten we zo rond de klok van half tien op het dakterras. ‘Hier kan geen hotel tegenop’, zo stellen we unaniem vast als we zo gezellig en intiem met z’n vieren op ‘het dak van Amsterdam’ ons ontbijtje nuttigen en nog even richting de ArenA kijken en alle geweldige en fijne momenten van de afgelopen dagen even nog laten passeren… We hebben het meegemaakt!