Er is een tijd geweest dat ik iedere dag begon met stille tijd. Ik denk dat het de periode is geweest na mijn retraite dagen, alweer wat jaren geleden. Die structuur van stilte is al een hele poos weer voorbij. Een boodschap of klus die nog gedaan moet worden, een mailtje dat nog beantwoord moet worden… Het zijn allemaal van die dingen die mijn stille tijd verstoren, terwijl ik er stilletjes toch wel naar verlang.
Morgen ga ik het weer doen, zo neem ik me iedere dag voor, maar van uitstel komt nu eenmaal afstel. Totdat ik onlangs in een getuigenis iemand hoorde vertellen over de weg naar geloof. Ze reserveerde tijd met God door simpelweg in haar agenda te zetten: ‘koffie met God.’ Zo eenvoudig is het dus, en ik nam me voor om het ook zo te gaan doen.
Telkens is er echter wel weer iets dat me tegenhoudt en het blijft er eerst dan ook weer bij. Ook ben ik een beetje onzeker over hoe ik deze stille tijd dan precies ga invullen. Zomaar een stuk uit de Bijbel lezen vind ik soms best ingewikkeld, laat staan dat ik dan nog eens over na moet denken en er mogelijk zelfs een boodschap uit moet halen.
Maar maar dan wordt ook deze onzekerheid weggewerkt als ik een aantal dagen daarna een kaartje lees met de tekst ‘wanneer je in stilte luistert, liggen alle vragen voor het oprapen.’ Dit kan geen toeval zijn, dit moet voor mij bestemd zijn en ter bevestiging valt mijn oog nog dezelfde dag op een tegeltje waarop staat: ‘stilte is de spreektijd van de Heilige Geest.’
De volgende dag schenk ik me na mijn ochtendwandeling een bakje koffie in en ga zitten. Deze ochtend start ik niet – zoals gewoonlijk – als eerste mijn computer op, maar drink een kop koffie met God. Gewoon… in stilte. Ik staar door het raam naar buiten, doe af en toe mijn ogen dicht en luister.
Het is bewolkt, maar op een gegeven moment valt tussen de wolken door een zonnestraal naar binnen. Ik zie hierin een knipoog van God. Bijna tien minuten houd ik mijn stille tijd vol en in een wereld vol met prikkels vind ik dat voor mezelf toch alweer heel wat. Nog voordat ik de computer opstart, concludeer ik dat dit moment prettig was en besef waar het verlangen naar tijd met God vandaan komt.
En zo drink ik tegenwoordig zomaar ’s ochtends een bakje koffie met de hoogste Koning. Morgen doe ik het weer en ik zou zo zeggen: doe het ook eens…