Wij hadden zes kippen: drie witte en drie zwarte van het soort Antwerpse baardkriel. Het was een huwelijkscadeaus en we weten dan ook precies hoe lang we ze hebben. Regelmatig zijn ze wel eens wat opstandig; telkens weer ontsnappen er dan er één of twee van de witte dames uit de ren en moeten we soms ’s avonds op zoek als de overige kippen keurig op stok zitten.
Meestal vinden we de ontsnapte diertjes dan ergens in de bosjes en stellen hen dan weer veilig door plaatsing in het nachthok. Onlangs was één van de dames echter helemaal foetsie en hebben we het zoeken in de bosjes maar gestaakt. De volgende dag in de loop van de ochtend hoefden we maar eenmaal het het voedselbakje te rammelen of madame was weer terecht.
Waarschijnlijk is de dagelijkse vlucht van de kippen het gevolg van de rangorde in het kippenhok en zijn de zwarte dieren de baas. Observeren we de dieren namelijk wat langer, dan zien we altijd wel een achtervolginkje waarbij behoorlijk op elkaar gepikt wordt, maar ja – zo hebben we bedacht – dat moeten de dames zelf maar uitvechten met hun pikorde.
Bij terugkomst van onze vakantie is er echter al enkele dagen één van de zwarte dames zoek en ook het rammelen met de bak heeft deze keer niets opgeleverd. Of ons kippetje is verorberd door een buizerd, een steenmarter of een buurman, we weten het niet, maar de hoop dat ze terug zal keren is inmiddels verstreken.
De periode daarna lijkt de rust in het hok ietwat weder gekeerd, al ontsnapt er nog regelmatig één van de witte dames. De eierproductie loopt alweer terug, de winter staat weer voor de deur: wij hebben vijf kippen van het soort Antwerpse baardkriel: drie witte en twee zwarte. We wachten of de kleurstrijd verder gaat en wie deze straks gaat winnen…