‘Hooggeëerd publiek, geachte broeders en zuster.’ Opperspreekstalmeester Iko Scheepsma zal op deze manier de feestavond ter gelegenheid van het zilveren jubileum van onze kerk openen. En dat belooft wat te worden, durf ik u te vertellen. Een aantal malen mocht ik een kijkje achter de schermen nemen op de avonden dat de feestcommissie bijeen kwam en ik kan u daarover het volgende vertellen: als de sfeer op vrijdagavond 9 december zo is als deze, dan houdt u het niet droog.
De voorpret bij het organiseren van een feestje schijnt altijd een redelijke voorbode te zijn voor de fuif die wordt voorbereid. Als die gegevens kloppen belooft de festiviteit rond het 25-jarig jubileum van onze kerk één grote gezellige partij te worden. Op vrijdagavond 9 december mag dan ook geen gemeentelid – laten we de mensen die om wat voor reden dan ook niet kunnen komen niet vergeten – ontbreken om te aanschouwen hoe de diverse werkgroepen binnen de kerk laten zien wat ze zoal doen en hoe ze de afgelopen kwart eeuw hebben ervaren.
Wanneer ik naar een verjaardagsfeestje ga, trek ik altijd nette kleren aan en gedraag me als een keurige feestganger. Tijdens de viering van het zilveren jubileum van onze gemeente, verwacht de feestcommissie van u als gast beslist niet minder. Sterker nog: het is verplicht feestelijke kleding te dragen en u wordt zelfs geacht een feestpetje te dragen! Neem vooral uw beste humeur mee…
De laatste in een serie van tien interviews in het kader van het 25-jarig jubileum van de kerk is heel anders geworden dan ik me had voorgenomen. Eigenlijk had ik onze predikant en preses van de kerkenraad willen laten reageren op enkele conclusies die in vorige interviews zijn getrokken.
Door het aanstaande vertrek van het predikantengezin leek het mij meer gepast om
ook dit aspect enigszins te laten meewegen. Lees zelf het verhaal dat Jelle en
Margreet Nutma vertellen over hun komst naar Surhuisterveen, hun belevingen alhier
en het vertrek naar Apeldoorn-Oost.
Over het besluit van dominee Jelle Nutma om het beroep van dit Gelderse plaatsje aan
te nemen, leest u in dit blad de brief die enkele weken geleden vanaf de kansel werd
voorgelezen. Een dergelijke ingrijpende beslissing heeft natuurlijk altijd twee kanten en
er zullen dan ook vast mensen zijn die er geen enkele moeite mee hebben dat de
predikant vertrekt. Ik weet ook zeker dat er een groot deel van de gemeente is die het
afscheid spijtig vindt.
Wat het oordeel ook moge zijn en welke argumenten wij mensen ook mogen hebben,
na het horen en lezen van de verklaring van onze dominee mogen we weten dat de
beslissing onder Zijn leiding is genomen en dan kunnen we alleen maar zeggen: het is
goed zo…