Zuster Nynke zoekt het hogerop, zo was mijn eerste gedachte toen ik mijn geliefde verpleegkundige in één van haar oude werkkostuums de ladder zag bestijgen met als doel de dakkapel te gaan schuren en verven. Met knikkende knieën probeert ze haar angst te overwinnen en dat lijkt aardig te gaan slagen want nog geen minuut voor haar dappere daad overweegt ze nog of er toch maar niet een schilder moet komen om de klus te klaren.
Dat is haar eer blijkbaar ook te na, want dan ineens geeft ze zichzelf een schop onder de kont en bestijgt – zichzelf steeds maar weer moed insprekend – trillend de ladder. Eenmaal op het dak zittend juicht ze zichzelf en de omstanders toe en vertoont ze een lach van oor tot oor: dit heeft ze toch maar even geflikt!
Op de terugweg naar beneden dreigt de angst bijna toch weer toe te slaan en te overwinnen, want de stap van het schuine dak naar de ladder vergt weer een moedwillige en daadkrachtige actie. Even lijkt het alsof de angst haar volledig in de schoenen zakt en sta ik gereed om de brandweer te bellen zodat deze hulpdienst haar veilig naar de grond kan brengen.
Met een beetje hulp en wederom een paar moedige woorden, doet ze het dan toch en een paar tellen later staat ze weer veilig met beide benen op de grond. Dat verdient in ieder geval een stevige knuffel: wat heb ik toch een dappere meid naast me staan. Trots als een pauw bewondert ze glunderend het houtwerk dat ze zojuist in de grondverf heeft gezet.
Een dag later lijkt ze de angst volledig te hebben overwonnen en bestijgt als een volleerd schilder wederom de ladder en denkt ze er zelfs aan zich te laten omscholen. Nee zuster Nynke, zoek jij het maar lekker hogerop in jouw nieuwe functie in de zorg. Of deze dappere actie zal leiden tot loonsverhoging bij Nij Smellinghe, durf ik te betwijfelen, maar bij mij verdien je een flinke pluim!