Ho!!! Verschrikt kijkt de kassajuffrouw in de supermarkt op als ik tussen mijn kleine stroompje boodschappen iets langs het piep-scan-ding zie passeren dat ik niet in mijn mandje had geladen en hiervan melding maak. Ze schiet vol kleuren en kijkt onrustig om zich heen op zoek naar een collega die iets meer kan dan alleen artikelen voor de scanner lang laten passeren.
“Och ja, ik hie d’r gjin plankje tusken set”, verontschuldigt de oudere dame die na mij komt zich. Nu staat er een pak macaroni/spaghetti ter waarde van maar liefst één euro teveel op mijn rekening en het schijnt nogal een operatie te zijn om deze kleine fout te herstellen. “Kinst der net sa efkes in euro wer ôfhelje”, probeert de klant achter me even behulpzaam als vriendelijk mee te denken.
Dit mag de kassajuffrouw echter niet doen zonder dat haar chef er bij is geweest, zo legt ze uit en blijft blozend om zich heen kijken. “Noh, dan jou ik dizze man wol efkes in euro en dan is it probleem wer oplost”, oppert de dame en ze begint al in haar beurs te speuren naar het juiste muntje. Het meisje achter de kassa kijkt me hoopvol aan. “Ja, is dat goed?”
Uiteraard stem ik hiermee in en neem ondertussen de euro in ontvangst. Met een zucht van opluchting vertelt het meisje me wat ik moet betalen en hervindt zich weer in haar taak door te vragen of ik ook mee wil doen aan de spaaractie. “Wy moat net al te swier tinke no”, spreekt de eigenlijke veroorzaakster van de strubbeling. “Net yngewikkeld dwaan as it maklik kin.”
De chef lijkt nog in geen velden of wegen te bekennen, maar het is alweer opgelost. Het kassameisje wenst me glunderend een goed weekend. “Do net minder”, antwoord ik en met een knik groet ik het tweetal en loop glimlachend de winkel uit. Dit is toch echt service met een glimlach. Sommige problemen zijn simpelweg op te lossen met gezond verstand; daar zijn geen bobo’s, chefs of andere ingewikkelde procedures bij nodig.