“Wat is dit no wer!?!” Fuortendaliks nei dizze ferbaldere rop út de bykeuken haw ik wol yn’e smizen dat it giet om de kattebrokjes dy’t ik niiskrekt per ûngelok yn it drinkwetterbakje smiten haw. “O ja, dat moat ik daalks noch efkes opromje.”
“Daalks?!!” Sy skodhollet en draait mei de eagen om oan te jaan dat sy it net begrypt. “Dat is no krekt it ferskil tusken dy en my!” Yndied, dizze ferskillende manier fan operearjen dêr binne wy wolris faker tsjinoan rûn en dêr haw ik ek yn myn stúdzje ‘Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus’ ek wolris wat fan lêzen.
Ik hie sa tocht dat ik earst myn moarnsiten mar nuttige soe en dan sjogge wy wolris wer, mar ‘dan wurdt alles weaker en noch mear troep’. Froulju hawwe faaks dochs wol gelyk, dat ik haw myn moarnsiten oan’e kant skood en it drekst mar opromme.