Maandag 9 september
Met de kilometers van de Pieterpad-etappes van vorige week nog in de benen, redelijk weer in de voorspelling en nog een week vakantie in het vooruitzicht, hebben we besloten om vandaag de achtste etappe van het Friese Woudenpad te gaan wandelen. Die loopt van Beetsterzwaag naar Sluiszicht en heeft een lengte van ruim zeventien kilometer.
We rijden naar het eindpunt en parkeren hier om half tien de auto. Via de knooppuntenroute fietsen we nu terug naar het startpunt in Beetsterzwaag. We passeren hierbij ook het dorpje Jubbega en om tien uur hebben we wel zin in een bakje koffie. We vinden een bankje dwars op de Skoatterlânske Kompanjonsfeart en hier worden we even na tien uur bij een perkje omringd door vlinders.
“Prachtig.”
Na een kwartiertje pauze fietsen we weer verder. Even voor elf uur stallen we onze fietsen voor het statige gebouw Lyndenstein van Revalidatie Friesland aan de Hoofdstraat, leggen er een stevige ketting omheen en steken de weg over naar de prachtige tuinen van landschapsbeheer Frysland. Al vrij vlot omringd door bomen, het is allemaal bos om ons heen.
We wandelen langs landgoed Lauswold en vervolgens zien we hier en daar golfers hun sport beoefenen. We genieten enorm van de rustgevende bossen, het vele groen waar we af en toe een prachtig wolkendek doorheen zien verschijnen. Pas gewoven spinnenwebben doorkruisen regelmatig ons pad en geven aan dat we vanochtend de eerste wandelaars zijn. Op het Nijtapspaad onder Hoornsterzwaag vinden we een bankje om even een broodje te nuttigen.
Bij het Tsjerkepaed onder Jubbega komen we een man en een vrouw tegen die wandelen met een herdershond. “Even een rondje maken?”, vraagt de baas van de hond vriendelijk terwijl hij de hond aanlijnt. Nynke vertelt dat we de het Friese Woudenpad lopen en dat we ook bezig zijn met het Pieterpad.
We hebben elkaars taal al snel gevonden en wanneer ze horen dat wij uit Surhuisterveen komen, herkennen ze onze woonplaats al snel aan de profronde. “Is dy der dit jier wol west?”, vraagt de man zich af, omdat hij er blijkbaar niets van heeft gehoord. Het echtpaar wasjaren geleden in Frankrijk op vakantie, ontmoetten hier mensen uit Nederland en troffen deze mensen na hun vakantie weer bij de profronde in Surhuisterveen. “Bysûnder”, zo vindt de man.
We wandelen verder langs de Tsiende Wyk en worden hier begroet door een stel geiten aan de overkant. “Hoi geiten”, groet Nynke hen enthousiast terug. Het is inmiddels half drie geworden, we wandelen al ruim drie uren en we verlangen wel zo’n beetje naar het eindpunt.
Nog steeds wandelen langs de Tsiende Wyk. De uitdaging om een jacht dat we via de Tsjonger zien aankomen van dichtbij te zien, laten we aan ons voorbij gaan; het versnellen van onze pas zit er niet meer in. Wandelend langs de Tsjonger zien we in de verte ons eindpunt steeds dichterbij komen.
In de sluis op ons eindlocatie Sluiszicht zien we ook het jacht liggen waarmee we even daarvoor de strijd niet aan wilden gaan om het van dichtbij te zien. “Is het ons toch nog gelukt”, oppert Nynke. We drinken bij de auto een bakje thee, rijden naar Beetsterzwaag en met de fietsen weer achterop de auto, wacht ons hier nog een beloning: een heerlijk softijsje. Even voor half vijf zijn we weer thuis.