Het gebeurt niet zo vaak dat we opstappen uit een restaurant omdat ons iets niet bevalt. Onlangs gebeurde dat wel toen we even een lunch gingen halen bij een pas geopende lunchroom en we er al snel na aankomst achter kwamen dat we niet de enige waren met dat plan; tjonge jonge, het is er werkelijk één en al bedrijvigheid en nagenoeg alle tafeltjes zijn bezet.
Wij melden ons en geven bij één van de serveersters aan dat we op het buitenterras gaan zitten en gezien de drukte willen we ook wel zelf onze bestelling doorgeven. Nee, dat hoeft niet: ze komt zo bij ons… Dat ‘zo’ duurt echter dusdanig lang dat we het vermoeden krijgen dat ze ons is vergeten en en dus besluit ik na bijna een half uur toch zelf maar de bestelling door te geven.
Eenmaal binnen heb ik al meteen in de gaten wat de oorzaak van de wachttijd is: met zweet op het voorhoofd is al het personeel met man en macht bezig een lange rij betalende klanten weg te werken. Op basis van mijn inschatting dat het nog wel even duurt voor iedereen betaald heeft en maak een rigoureuze beslissing: we kijken wel ergens anders.
Nee, erg gejaagd zijn we absoluut niet, maar geduld heeft soms grenzen. Een terrasje verderop smaakt de lunch prima en ik schaam met totaal niet voor deze opstap. Net als een aantal jaren geleden, toen we zijn opgestapt na het zien van de kaart voor het eten van een soepje. Voor de goedkoopste keuze moesten we maar liefst negen euro neertellen.
Nee, heel erg zuinig zijn we niet, maar ook hier zijn grenzen. Daarnaast vinden we ook de vriendelijkheid van het bedienend personeel niet geheel onbelangrijk. Tijdens onze vakantie in België hebben we de bestelling gestopt toen onze Frans sprekende serveerster weigerde om ook maar iets te doen om de taalbarrière te doorbreken en bovendien behoorlijk kortaf reageerde.
Ze wist echter wel met handen en voeten duidelijk te maken dat we ietwat te vroeg waren voor de lunch. Bij haar (con)collega aan de overkant werden we uitermate vriendelijk ontvangen en ze deed zelfs erg haar best om in gebrekkig Nederlands ons vragen te beantwoorden, want wat er allemaal voor Franse kost op de kaart stond, wij snapten er geen snars van. Met haar hulp durfden we iets te kiezen wat bovendien heerlijk heeft gesmaakt. Bon appétit!