Het was weer dolle pret op onze jaarlijkse krantenavond. Het is inmiddels traditie geworden dat we ons met een select groepje ergens tussen Kerst en Oudjaar een avond buigen over oude kranten en filmpjes uit het verleden bekijken. Gisteravond was het weer zover en wat precies de formule is om tot deze gezelligheid te komen, is misschien ook maar beter om niet te weten.
Dit jaar was het plan om de op dvd gezette beelden van de Survento Olympics in 1996 te bekijken. Omdat deze voorstelling maar liefst ruim twee uur duurt en niet alle beelden even interessant zijn, spelen we deze af en toe wel eens super versneld af. Terwijl Karin een poging doet om de voorstelling ietwat te versnellen, gebeuren er vreemde dingen.
Omdat ik namelijk wist dat de gastheer een zelfde dvd speler heeft dan die ik thuis heb staan, had ik mijn afstand bediening meegenomen; je weet immers nooit hoe deze nog van pas kan komen… Ik hou wel van een grapje op z’n tijd en meen dat het moment dat ik dit in de praktijk kan brengen nu is aangebroken.
“Och, hoe kan dat nou?”, vraagt ze zich af wanneer de schijf op onverklaarbare wijze weer helemaal in het startmenu springt en we het hele half uur dat we al hebben gezien weer overnieuw moeten doorlopen, zij het 32x zo snel. Datzelfde tafereel speelt zich nog tweemaal af en Karin giert het inmiddels uit van het lachen om haar eigen onhandigheid.
Inmiddels heeft Sjoerd ontdekt dat ìk degene ben die deze onhandigheid veroorzaakt en heeft ook de slappe lach gekregen, waardoor ook ik bijna in de broek plas van het lachen. Dit steekt Karin nog meer aan en zo zitten we al snel te lachen, gieren en brullen en weten we niet eens meer waar we nu eigenlijk om zitten te lachen.
Sjoerd gaat het spelletje meespelen en beweert dat hij de chaos veroorzaakt met zijn telefoon. Opnieuw een enorme lachsalvo om niets en terwijl hij wat met z’n toestelletje knutselt, laat ik de dvd-speler in alle richtingen afspelen, zowel versneld als vertraagd, achteruit en vooruit.
Dan komt het moment dat Karin ziet dat ik degene ben die de regie voor het hele circus in handen heb en als ik vertel dat ik de batterij uit haar afstandsbediening heb gehaald waardoor ze zelfs geen foutjes kón maken is het hek helemaal van de dam. De gebeurtenissen in 1996 waren vast ook best grappig, maar waar we nu zo om hebben gelachen, is mij werkelijk een raadsel…