“Hoe was de vakantie?”, zo is me al meer dan eens gevraagd nadat we terug gekeerd zijn van onze Israëlreis eerder deze maand. Als ik dan uitleg dat het voor ons niet zo zeer een vakantie was maar meer een verdiepingsreis om het land waar Jezus is geboren beter te leren kennen, krijg ik van de mensen die niets met kerk en geloof hebben veelal gefronste wenkbrauwen: ‘ja, ja, het zal allemaal wel’, en daarom stop ik vaak maar te vertellen wat we zoal meegemaakt en gezien hebben. Dat leg je zelfs aan gemeenteleden en mede-gelovigen niet uit aan de hand van een paar verhalen of foto’s. Wie echt wil weten hoe het in Israël was, komt maar eens bij ons langs; wie weet kunnen we je zelfs enthousiast maken voor de reis van 2020, want wij hebben in ieder geval plannen om er nogmaals naartoe te gaan!
De verkiezingen voor de Provinciale Staten liggen weer achter ons, als het goed is hebben we onze stem uitgebracht. Nu is het weer aan de politici wat ze er van maken, wij kunnen niet anders dan afwachten of ze ook waar maken wat ze hebben toegezegd in hun verkiezingsprogramma. Onze keuze opnieuw maken of herzien, dat kunnen we pas tijdens de volgende georganiseerde verkiezingen. De keus tussen goed en slecht kun je iedere dag maken. Daar heb je geen politiek voor nodig, daar komt geen stemhokje of potlood aan te pas. Zelfs bij moeilijke keuzes is het vouwen van de handen al voldoende, iets wat we misschien veel te weinig doen…
Zoals in het vorige nummer al aangekondigd, heeft de redactie er voor gekozen even wat gas terug te nemen nu we op halve kracht draaien: de komende drie edities zijn dubbeldikke nummers en verschijnen dus om de twee maanden. Houd hier rekening mee met onder meer verjaardagen en wijknieuws. Op de agenda van onze website staan de exacte data voor de deadlines en de verschijningsdata.
Tijdens een van onze ochtenden waarop we aan het werk zijn in de kerk had Tineke haar dochter Manoah meegenomen. Ik had zo’n beetje verwacht dat er van werken deze ochtend weinig terecht zou komen, daar jongeren meestal wel wat aandacht nodig hebben en het wachten was dan ook op ‘mem, wannear binne wy klear’, of ‘mem, mei ik wat lekkers’, maar deze meid heeft de hele ochtend werkelijk geen kik gegeven! Ze was druk bezig met haar eigen werkstuk en aan het einde van de ochtend zag ik wat ze had gemaakt: een prachtige tekening.
Natuurlijk zie ik daar als redacteur van dit gemeenteblad mogelijkheden in en heb daarom ook meteen besloten zaken met Manoah te doen. Het maken van een kleurplaat zag ze wel zitten. Een kleine maand later – ik was ons afspraak al bijna weer vergeten – leverde ze keurig binnen de deadline een prachtige plaat in; keurig gesigneerd met haar initialen. Zo een toffe plaat dat we er meteen maar een mooie goudgele voorpagina van hebben gemaakt. Manoah bedankt! Wat een talent heb jij toch. Mogen we hier vaker gebruik van maken? Graag!
Met zo’n vijfhonderd leden zijn er vast meer talenten die gebruikt kunnen worden binnen onze gemeente. Willen we niet allemaal actief zijn in Gods wijngaard en op Zijn tijd laten zien wat we met onze talenten hebben gedaan? In Israël is mij in ieder geval meer dan duidelijk gemaakt wat mijn talenten zijn en dat deze ook rijken ver buiten de kerkmuren.
Ja, de reis naar Israël was meer dan een vakantie. Wandelen in het heilige land is voor ons in ieder geval een verrijking van ons (geloofs)leven, het biedt ons nieuwe inzichten en stelt ons voor uitdagingen. Graag worden wij lichtdragers van Jezus en willen hiervan getuigen zodat de duisternis in deze wereld plaats gaat maken voor Zijn hemels licht. Be the light!