Slecht twee knopjes had hij in de kerk voor zich doen hij als koster/beheerder begon in Surhuisterveen. Twee decennia later is het aantal knopjes en instellingen op de vingers van zelfs twee handen niet meer te tellen. In de jaren dat André Postma aan de gereformeerde gemeente verbonden is, heeft hij ontzettend veel veranderingen meegemaakt. Hij vindt het nog steeds leuk, maar het is er niet eenvoudiger op geworden.
“Mei it iene knopke koe ik de mikrofoan op de preekstoel betsjinje”, blikt Postma terug op de ogenschijnlijk eenvoudige taken die hij destijds van wijlen Henk Visser overnam. “Mei it oare seinde ik de oargelist yn wannear’t de preek foarby wie.” De koster zat destijds links achter in de kerk en moest tevens de dienst voor enkele thuisluisteraars opnemen op een cassettebandje.
Vandaag de dag krabt Postma zich weleens achter de oren wanneer hij achter de desk kijkt naar het aantal knopjes en schuifjes dat de koster beheert. Het zingen van de liederen wordt tegenwoordig begeleid middels een beamer, geluid via een behoorlijk mengpaneel en de beelden worden vastgelegd met een camerasysteem. Voor dit alles krijg hij assistentie van hulpkosters en bedieners.
Dat is heel wat anders dan het tekstbordje op de muur naast het spreekgestoelte waar twintig jaar geleden de schriftlezing en liederen op stonden we voor de dienst. “Mei in trapke derby moast de koster dêr alle wiken wer sifers en letters yn pleatse”, weet André nog maar al te goed. “Dy foelen der hiel faaks út en dan moast it wer opnij.”
Voor de thuisluisteraars moest de liturgie een half uurtje voor de dienst voorgelezen worden voor de microfoon. Sinds 2007 worden alle teksten via een beamer op de muur geprojecteerd en wordt deze via internet verspreid. De plaats van koster, beamer en geluid centraliseerde zich naar de huidige locatie midden achter. “Dat is folle better foar it oersicht.”
Veel veranderd
Er kwam vooral in de begintijd ontzettend veel af op de uit Ureterp afkomstige Postma, die daar voorheen vele jaren als melkboer werkzaam was. “De tsjerke wie yn myn begjintiid noch aardich fol, de galerij wurde ek noch brûkt. Alles wie nij foar my, ik koe hast nimmen.” Nu durft hij wel te stellen dat hij degene is die zo’n beetje de meeste gemeenteleden kent.
“Nijst de tsjerketsjinsten meitsje ik harren ek mei by klups, gearkomsten en oare feestjes”, legt Postma uit, die bij zijn baan in Surhuisterveen ook de beheerstaken van De Lantearne overnam van wijlen Roel Bethlehem. In de twintig jaar dat André Postma aan de gemeente verbonden is als koster/beheerder, heeft hij het alleen maar drukker gekregen. “Foaral yn desimber mei alle konserten en feestjes is it dan bynammen rûnom De Lantearne gigantysk drok.”
Met alle hulp die hij krijgt van vrijwilligers en personeel heeft André de multifunctionele taak wel zo’n beetje in de vingers. Met een glimlach blikt hij terug op de afgelopen twintig jaar. “Och, och, wat wy allegearre net meimakke hawwe, ik kin der wol in boek oer skriuwe.” Naast de externe hulp voelt hij zich ook gezegend met zijn echtgenote Rineke, die ook regelmatig meewerkt in De Lantearne. “Wy fine tegearre ús paad wol op wei nei noch better behear.”