Al enkele jaren woedt er een ware strijd tussen sinterklaas en de kerstman. Het is nog niet zo dat de beide mythe-figuren elkaar letterlijk in de haren vliegen, maar vooral de vraag waar de meeste cadeautjes komen te liggen, lijkt belangrijk. Met de prangende vraag of de geschenken bij de schoorsteen of onder de kerstboom komen te liggen, is de ware betekenis van deze feestdagen bijna volledig naar de achtergrond verdrongen.
Het interesseert de jongeren veelal niet eens wie er nou komt, als er maar veel en grote cadeaus mee worden genomen. In een financieel blad las ik onlangs hoe een aantal kinderen over de feestdagen denkt en wat de jeugd verwacht in deze tijd. Een beetje huiverig werd ik van het verlanglijstje van de tienjarige Peter.
“Ik vier het liefst Kerst én sinterklaas. Ik wil graag de nieuwste Nokia, ik weet dat deze 428 euro kost. Ik kan er TMF mee kijken en luisteren en m’n vriendjes bellen. Ik ben niet de enige die nog geen mobiele telefoon heeft, er is nog een vriendje zonder gsm. Ik krijg ‘m met Kerst want dat is me verteld.”
Een iets warmer gevoel kreeg ik bij de gedachte van een elfjarig Kongolees meisje dat in Nederland woont. Bij haar is vooral het kerstfeest favoriet om de boom met gekleurde lichtjes, het familiebezoek en het samen eten. Vorig jaar heeft ze voor een vriendinnetje een surprise gemaakt met kleurpotloden. Dat is toch wel een heel andere gedachte die je bij Kerst kunt hebben en ook de geschenkenwens is van een heel andere orde.
Het is jammer dat de jongeren – ook wij volwassenen gaan niet vrijuit – zich niet meer bewust zijn van de ware betekenis van het kerstfeest en zich vooral druk maken om materialistische zaken en technische hoogstandjes. De schoen wordt gezet via internet en het zijn vooral de sfeervolle etalages die de aandacht hebben. De gedachte aan de stal van Bethlehem en de geboorte van Jezus Christus in de kribbe lijkt door velen verdrongen naar de achtergrond.
Ieder jaar rond Kerst lees ik het onderstaande kerstgedicht dat mijn moeder ooit eens voorlas onder de kerstboom. Vooral de laatste woorden maken mij telkens weer duidelijk waar het uiteindelijk om gaat. Wij christenen mogen weten dat er maar Eén is waar we écht op mogen vertrouwen. Hij komt!
Prettige kerstdagen.
(Deze column is gepubliceerd in kerkblad Ichthus van december 2002)