Met een hele dikke stapel papier die vernietigd moet worden, zit ik bedenkelijk voor de papierversnipperaar. Man oh man, als ik hiermee aan de slag ga, ben ik aan het einde van de avond nog niet klaar, dus dat gaat me veel te ‘dreech’. Weet je wat, zo bedenk ik me, ik stop het stapeltje buiten in de vuurkorf en steek de fik er in, dat gaat veel vlugger.
Zo gezegd, zo gedaan en nog geen vijf minuten later sta ik al buiten met mijn stapeltje en een vuuraansteker. Kom op, de hens d’r in! Dat gaat echter nog niet zo handig en dus haal ik een flesje terpentine – deze behoorlijk gevaarlijke methode heb ik wel vaker gebruikt om vlammetjes iets meer aan te vuren.
Gelukkig ben ik net naar de kapper geweest, maar anders was mijn haardos op een andere manier ingekort… Whoo-aam! Eén grote steekvlam scheert langs mijn hoofd en dreigt ook de naastgeleden vuilnisbak mee te nemen. Gelukkig loop het niet zo’n vaart en staat mijn papierstapeltje nu stevig in brand. Toch gaat het me niet snel genoeg en dus probeer ik nog wat te helpen door een beetje zuurstof toe te voegen.
Ik blaas in het vuur en zie daar: de vlam slaat weer aardig in de papierbundel. Meteen ontstaat er echter ook een rookwalm en al kuchend maak ik me uit de voeten. Een half uurtje later is het vuur zo ongeveer gedoofd, zijn de papieren onleesbaar geworden maar nog steeds niet helemaal weg en stink ik – en ook de was die buiten hangt – ongelooflijk naar rook. De volgende papierbundel geloof ik toch maar in de versnipperaar, da’s beter voor het milieu en veel minder gevaarlijk…