“Dy knibbels moatte wy aanst betelje…” Deze niets omhullende conclusie die ik gekscherend trek over een op z’n zachtst gezegd zeer volslanke jongedame die in het woonwarenhuis waar we op bezoek zijn al een tijdje voor ons uit waggelt, komt me op een flinke stoot in m’n zij te staan. “Zoiets zeg je niet hardop”, luidt de op fluistertoon uitgesproken berisping die ik krijg van mijn echtgenote.
Hoewel ik er zeker van ben dat ik redelijk zacht heb gesproken en ik het flauwe vermoeden heb dat het voor deze dame vast geen nieuws is dat ze een paar pondjes teveel weegt, houd ik me koest en maak er geen flauwe grapjes meer over; er wordt immers weleens gezegd dat sommige mensen er ook niets aan kunnen doen dat ze te dik zijn en ze zelfs wel een ziekte kunnen hebben met obesitas als gevolg.
Haar bovenbenen zijn van dusdanige omvang dat ze er mee moet manoeuvreren om telkens de ene been om de andere te krijgen en dit geeft waarschijnlijk het waggelende effect. Een orthopeed hoef ik niet te zijn om te zien dat haar knieën en enkels het behoorlijk zwaar te verduren hebben. Op iedere stoel of bed dat ze passeert, neemt ze dan ook even plaats om uit te rusten.
Ik ben er van overtuigd dat ieder pondje door het mondje gaat, maar het zal wel iets te kort door de bocht zijn wanneer ik spreek van ‘eigen schuld, dikke bult’ en ik ga de discussie dan ook maar niet aan over de vraag hoe overgewicht tegenwoordig op nummer één staat wanneer het gaat over volksziekten.
Het zal ook best waar zijn dat afvallen behoorlijk meer energie kost dan dat de kilootjes er áán groeien, maar ik zou wel eens willen weten hoeveel mensen rapido aan hun gewicht gingen werken wanneer de relatie tussen lengte en gewicht – de zogenoemde body mass index (BMI) – gekoppeld zou worden aan de premie die we dienen te betalen voor ons zorgverzekering.
Onlangs kwam bovenstaande discussie over ‘de knibbels’ even weer in mijn gedachten en gingen bovendien bij mij de alarmbellen rinkelen toen ik de uitslagen van het LifeLines-onderzoek waar ik aan mee doe, binnen kreeg. Waarden als bloedruk, cholesterol en ijzer zien er voorbeeldig uit, maar uit mijn body mass index blijkt dat ik lijd aan overgewicht…
Man oh man, alleen het woord al doet me subiet aan de lijn slaan en ook al is mijn BMI-waarde slechts 0,56 kg/m2 te hoog… mijn weegschaal staat voorzeker binnen een aantal weken weer buiten de rode zone, zo neem ik me voor! Ik voel me namelijk verantwoordelijk voor mijn eigen knieën en wil daar dan ook zo lang mogelijk zonder bijkomende kosten op blijven lopen. Vandaag meteen maar een flink stuk te wandelen en lekker vet verbranden…