“Wy hawwe gjin byld.” Alles-behalve rustig zie ik de jongedame met wie ik deze ochtend bij de PKN een dienst zal meedraaien om de werking van het beamer-programma in de praktijk te bekijken, met de telefoon aan haar oor bij de laptop zitten. Ze heeft haar presentatie dan wel keurig gereed op een stickje staan, nu de apparatuur haar in de steek laat, kan ze er helemaal niets mee.
De kerk loopt al langzaam vol en uiteraard voelt de gemeente de onrust die er is feilloos aan en wordt er regelmatig een blik over de schouder geworpen om te zien hoe het ermee staat. Rondom de plek des onheils verzamelen zich steeds meer zogenaamde specialisten met goede tips en nu ik het allemaal op een afstandje een beetje volg, merk ik wel dat een verzameling van deskundigheid in deze situatie bepaald niet stress verlagend is en er wordt dan ook behoorlijk koortsachtig gehandeld.
Als dan de organist de melodieën van het aanvangslied al laat horen, moet de computer nog een keer opnieuw opgestart worden en dan is het klaar, pffft… Terwijl ik had gedacht dat we ruimschoots voor de dienst wel even in alle rust alvast mijn presentatie konden bekijken en nog wat dingen bespreken, is er direct werk aan de winkel. Allerlei ongebruikelijke onderdelen in de dienst doen de rust ook nog niet meteen terugkeren en ik word dan tijdens deze ‘stage’ bij onze zustergemeente behoorlijk door de modder gehaald.
“It giet hiel faak ferkeard”, hoor ik na de dienst van een gemeentelid over het begeleiden van de diensten met de beamer. “D’r komme wol folle faker oare ferskes op it skerm dan wy sjonge moatte.” Nu ik deze dienst heb mee-gedraaid en dus ook een beetje op de hoogte ben van de technische zaken en voorbereidingen die gepaard gaan met een presentatie, kan ik maar één conclusie trekken: afgezien van de techniek heeft het meeste dat er mis gaat te maken met miscommunicatie.
Het ene clubje wil dit graag toevoegen in een dienst en weer een ander wil graag dat filmpje laten zien en daarbij wordt vaak vergeten om ook de mensen in te lichten die links en rechts met de dienst te maken hebben. Zo speelt de organist bijvoorbeeld een heel ander liedje dan op de beamer staat, simpelweg omdat niet is doorgegeven dat er iets tussen het programma geknutseld is.Het is weleens goed om eens achter de schermen te kijken wat er zoal komt kijken bij het tot stand komen van een dienst, want dat is niet gereed door de deuren van de kerk open te zetten en de dominee een dienst te laten maken.
Alle haken en ogen en andere kleinigheden die er nog bij komen kijken, verdienen respect voor degenen die het allemaal uit moeten voeren. Denk daar eens aan wanneer er ergens iets misloopt in plaats van een verontwaardigde blik of reactie te uiten. Iedereen die wat doet, kan immers fouten maken. Als de dienst vervolgens ook nog eens flink uitloopt, is er al helemaal geen tijd meer om te kijken of mijn bestandjes goed in elkaar zijn gezet. Ik word dan ook meteen flink in het diepe gegooid met deze proef-presentatie en ik ben blij dat iedereen gewoon nog een liturgie heeft.
Veel positieve reacties kreeg ik op de beamerbegeleiding van een ‘normale’ dienst en dit gaan we vast in onze eigen vernieuwde kerk vast ook vaker doen. Bedenk dat er nogal wat bij komt kijken rond een dienst en niet alles zomaar even gaat. Laten we goed met elkaar blijven communiceren en liever mee-denken en meedoen dan elkaar verwijten maken.
Deze column is gepubliceerd in kerkblad De Regenboog van juni 2012)