Donderdag
Tegelijk met Nynke ga ik de deur uit. Het is miezerig weer en in rap tempo fiets ik dan ook richting de kerk. We gaan vandaag het kerkblad vermenigvuldigen en dan begin ik het liefst zo vroeg mogelijk zodat ik lekker rustig en alleen kan opstarten. Ik zie echter dat Emanuel al in de auto staat te wachten. De kans is groot dat hij een sigaretje zit te roken, want dit doet hij regelmatig en ook ’s ochtends vroeg. Bah, ik moet er niet aan denken! Een uurtje later is het grootste aantal pagina’s de drukpers alweer gepasseerd en komen de rapers langzaamaan binnen druppelen. Om negen uur zitten we aan de koffie.
Vrijdag 24 feb 2017
Ruimschoots op tijd rijd ik het parkeerterrein van Nij Smellinghe op en dat is vandaag natuurlijk iets heel bijzonders: ik heb een afspraak met de neuroloog om de stand van zaken te bespreken. De laatste keren dat ik dr. Weitenberg in de spreekkamer zat, hadden we weinig goeds te melden en was het vooral afstemmen van medicijnen. Deze keer ben ik een ruime periode aanvalsvrij en mag ik zelfs weer autorijden! Ik ga er dan ook van uit dat er deze keer weinig meer te bespreken is dan dat we op de juiste weg zitten en we maar gewoon zo doorgaan. Na een kwartiertje in de wachtkamer zijn we inderdaad tien minuten later alweer klaar.
Eten doen we vanavond in De Lantearne daar we zijn uitgenodigd voor het stamppotbuffet voor vrijwilligers.
Zaterdag
“Fiif euro entree!” De verwelkoming in het café waar ik vanavond even een bezoek wil brengen is niet bepaald vriendelijk en het overvalt me ook enigszins. Ik ben er dan wel van op de hoogte dat er een vanavond een band speelt die wel ik ook wel aardig vind, maar van entree had ik niets gezien of gelezen; ik wilde simpelweg even om het hoekje kijken of het gezellig is en even een biertje drinken. Rechtsomkeert gaan is met net wat te gortig, maar is bijna mijn eerste gedachte. Ik betaal keurig netjes, zoek een plek voor mijn jas en bestel een pilsje.
“Je moet muntjes hebben, anders krijg je geen consumpties”, zo krijg ik hier te horen. Potverdorie, wat een gedoe allemaal en mijn plan om er in even alleen op gezellig op uit te gaan valt al voor de helft in duigen. Ik bestel een aantal muntjes en kan nu wel iets bestellen aan de bar. Ik kijk om me heen en stel vast dat het publiek dat er zit me grotendeels niet bekend voor komt en dat ze in dit café ook nog eens mogen roken. Ik wacht tot de band een aantal nummers speelt, probeer er van te genieten maar heb al lang wel in de gaten dat een biertje thuis uit de koelkast minstens zo lekker het gesmaakt. Om half twaalf heb ik mijn muntjes op geconsumeerd en ga naar huis. Het gezellige avondje is mislukt en voor middernacht lig ik in bed.