“Dizze dingen, dêr kinsto ek neat mear mei tink?” Heit heeft een doos met cassettebandjes gevonden in de vele verhuisspullen die zijn meegenomen van het oude adres. Het gaat hierbij voornamelijk om achtergrondmuziek voor in de winkel en gewijde liederen voor de zondagavond, maar ik zie ook andere titels die me wel interessant lijken. “Jawel, geef maar hier”, is dan ook mijn reactie.
Een van de de tapes die mijn belangstelling heeft is bijvoorbeeld de opname van de dankdienst van mijn oma. Deze neem ik mee naar huis en een uur later heb ik de opname al gedigitaliseerd en dus veilig gesteld. De opnamen op magneetband worden er namelijk niet beter op naar mate ze ouder worden en het vastlopen van de oudere banden is niet uitgeloten.
Och, wat heb ik hier veel muziek mee beluisterd, zo herinner ik me de cassettebandjes uit mijn jonge jaren. Iedere maandagochtend zat ik tijdens de uitzending van bijvoorbeeld Arbeidsvitaminen gereed om mijn collectie uit te breiden. Start- en opnameknop ingedrukt en de vinger bij de pauzetoets om te opname zonder zo nauwkeurig mogelijk zonder gepraat vast te leggen, net als iedere vrijdagmiddag bij de Top40.
De cassettebandjes werden vervangen door cd’s en dvd’s en tegenwoordig is de muziek nagenoeg alleen nog maar te vinden als mp3-bestand. De cassettebandjes bestaan echter nog steeds en de opnamen zijn vooral heel nieuwsgierig. Zo ook de beeldopnamen die ik heb bewaard op de videoband, waarmee we films en andere bewegende beelden vastlegden.
Inmiddels heb ik al mijn videobanden digitaal gemaakt en op zowel een disc vastgelegd als op mijn YouTube-kanaal. Deze klus heeft niet alleen gezorgd voor het opleven van veel herinneringen, zowel het beeldmateriaal als de muziek- en spraakopnamen zijn veiliggesteld voor de toekomst. Het is net alsof ik ouder word, ik ben namelijk ook al aan de slag met het inscannen van oude foto’s. Leuk joh!