Evenals eergisteren verloopt alles precies volgens ons schema totdat… we de auto willen starten om weg te rijden. Er zijn startproblemen en we kunnen zo snel geen oplossing vinden. Deze hebben we wel rap gevonden door het charteren van de auto van een van onze ouders en nadat we deze hebben opgehaald en de bagage voor vandaag hebben overgeladen, hebben we niet eens zo veel vertraging.
Precies een half uur later stappen we op de Brink in Zuidlaren in de bus richting Groningen, er is dus helemaal niets aan de hand want we hebben de hele dag aan onszelf. Vanaf het station wandelen we in ontspannen tempo de stad uit en hoewel het langsrazende verkeer op de A28 nog steeds op de achtergrond aanwezig is, laten we de drukte van het dagelijks leven achter ons.
Wandelend langs het Hoornsediep kijken we vol verwondering hoe transportschip Keizersgracht de Van Iddekingebrug en even later de Van Ketwich Verschuurbrug passeert die maar net iets breder lijkt dan het schip; ons wandeltempo is in dit water ongeveer gelijk. “Jullie kunnen wel meevaren tot aan Assen”, roept de scheepsknecht die de kapitein heeft begeleid bij de passage.
Onderweg passeren we meer dan eens een jong stel uit Gelderland. Zij lopen de eerste dertien etappes van het Pieterpad in één periode achter elkaar en wandelen van de ene Bed en Breakfest naar de andere overnachting. Ze hebben dan sowieso meer bagage nodig om mee te nemen en wij hebben al snel vastgesteld dat dit niet onze manier van reizen is.
We kiezen toch voor lopen en volgen het pad dat scheidt van het water. Ter hoogte van Haren steken we de A28 over. De lucht lijkt inmiddels behoorlijk bewolkt geworden en er lijkt zelfs een buitje boven de stad te hangen waarvan we langs de rand lopen. Met het uitzicht op de visvijver Sassenhein nuttigen we bij paviljoen Sassenhein een kop tomatensoep met iets te drinken.
Hier voelen we heel summier een paar regendruppeltjes, maar dat duurt nog geen minuut en we hoeven het terras er niet om te verlaten. Even later schijnt de zon alweer en nog voordat we het spoor zijn overgestoken, is iedere vorm van bedreiging opgetrokken. Na ruim een uur wandelen vinden we aan een smal wandelpad in het bos een bankje om onze lunch te nuttigen.
Vol moed stappen we vervolgens weer verder. We stoppen nog ergens voor een opkikkertje en dan lopen we in een stuk door naar Zuidlaren. Bij cafe Op ‘t Olle Stee drinken we een kop koffie, als traktatie vinden we ook vandaag dat we wel een gebakje hebben verdiend. Hoewel het weer er vanochtend bij vertrek nog donker en dreigend uitzag, kunnen we niet anders dan terugblikken op een mooie en zonnige dag
Ook nu hebben we wel een gebakje verdiend. 
(lees ook Zuidlaren-Rolde)