Altijd by de tiid…
Als redacteur van het kerkblad van de gemeente waar ik jarenlang bij hoorde, schreef ik maandelijks een column. De ene keer prikkelend, om de soms lauwe christenen – en mezelf! – af en toe eens wakker te schudden… Maar ook om zowel ontwikkelingen als worstelingen en lessen die ik leer in mijn geloofsleven met anderen te delen.
Heel eerlijk moet ik bekennen dat ik het geen straf vind om af en toe een zondag niet bij de dertig toegestane kerkgangers te horen die een dienst mogen bijwonen. We doen het dan ’s ochtends heerlijk rustig aan, bekijken... Lees verder
Ach, ik hoef ik niet zo vroeg in de kerk te zijn, zo bedenk ik me wanneer ik me gereed maak voor mijn beamerdienst. De gastpredikant gaat immers eerst in zijn eigen gemeente voor en moet dan nog naar Surhuisterveen... Lees verder
Tot zover! Deze tekst verscheen onlangs op het scherm van de altijd kleurrijke studio en op dat moment ging alles onheilspellend op zwart: de laatste uitzending van De Wereld Draait Door zat er op. Vijftien jaar lang actualiteit samen met... Lees verder
Iedereen weet het: op de eerste maandag van de maand precies om twaalf uur in de middag klinken de sirenes van Rijksoverheid. Op dat tijdstip is er niets aan de hand, het gaat om een test van het luchtalarm en... Lees verder
Hoe kunnen we God aanbidden als Hij ver weg lijkt? Deze seminar op een van de middagen tijdens het Strandheem Festival leek me wel wat. Het is niet dat ik heel vaak somber gestemd door het leven ga, maar een... Lees verder
Ietwat ineengekrompen is ze tussen ons gezelschap gaan zitten. Het oudere mevrouwtje is bijzonder klein, heeft een mutsje op en zit alleen op het bankje. Tijdens onze Israëlreis staan wij met een groep van zo’n twintig personen nabij de klaagmuur... Lees verder