Wat een gesodemieter is dat toch om tegenwoordig te reizen met de bus als je je dat spontaan bedenkt; kon je een strippenkaart in vroegere tijden nog in bijna alle supermarkten kopen en daarmee ieder moment op een bus stappen, voor het opladen van de OV-chipkaart die je tegenwoordig nodig hebt, moet je bijna een week van tevoren aan de slag om er achter te komen hoe alles werkt en waar je het vandaan moet halen.
Nu heb ik gelukkig al een OV-kaart en dus die hoef ik niet meer aan te vragen. Deze kaart zou echter bij Jumbo opgeladen kunnen worden, maar dat blijkt al geruime tijd niet meer mogelijk te zijn, ontdek ik. Nee, voor de dichtstbijzijnde nieuwe kaart moet ik naar de Poeisz in Harkema. Om de avond van tevoren de zaken nog geregeld te krijgen, fiets ik meteen nog naar deze supermarkt.
“Ja dy hawwe wy wol, mar ik soe net witte wêr”, zegt de fors kauwende Harkemaster boerentroela die me komt helpen. Het blijkt dat ze hier de onpersoonlijke chipkaarten nog moeten bestellen. In de regen fiets ik toch ietwat balend weer terug naar huis, nog steeds zonder geldig reisbewijs en morgen om negen uur moet ik in Leeuwarden zijn.
Onderweg bedenk ik me dat reizen per trein ook nog een oplossing zou kunnen zijn, want voor zover ik weet kun je hier de vervoersbewijzen via internet regelen. Na een paar kwartiertjes zoeken en studeren op het wereldwijde web rolt er inderdaad een reisticket uit de printer en de volgende dag stap ik dan ook met een gerust hart in Buitenpost op de trein.
Geloof het of niet, maar nog geen twintig minuten later sta ik op het station in Leeuwarden. Nog even tien minuutjes wandelen en ik ben op de plaats van bestemming. Hoewel ik de terugreis in de stoptrein zit en deze er dus iets langer over doet, ben ik opnieuw uiterst tevreden over deze manier van reizen; in alle rust wordt je voor een prikkie van A naar B gebracht!
Nu ik eenmaal in de gaten heb hoe alles werkt, ben ik het gesodemieter van tevoren alweer vergeten zelfs al bijna een fan van het reizen met openbaar vervoer. Dat zouden meer mensen moeten doen, dan staan we ook niet meer met z’n allen in het spitsuur te balen in de file voor de stad, het reizen geeft veel meer rust en we doen bovendien iets goeds voor het milieu en onze portemonnee…
