Zondag
In tegenstelling tot wat we meestal op zondagochtend doen, fietsten we vandaag niet rechtsom maar linksom richting de kerk. We hebben namelijk een ambulance met loeiende sirene horen aankomen en deze is niet bijzonder ver van ons gestopt en dus zijn we toch wel ietwat nieuwsgierig wat er aan de hand is. Diverse veronderstellingen over wat er niet allemaal aan de hand zou kunnen zijn, hebben we al bedacht. Onderweg komen we niets verdachts tegen, alleen zien we wel een politieauto die ook in die richting rijdt. Dat lijkt verdacht, we moeten het nieuws de komende dagen maar wat in de gaten houden.
Dinsdag
Er is bij de post een envelop voor mij van de bank. Deze bevat een nieuwe pas, waarmee ik kan betalen zonder mijn pincode te gebruiken, het zogenaamde contactloos betalen. Daarbij hoef je de pas bij het betalen alleen nog maar langs de scan te houden en dan is de betaling geschied. Nynke heeft gehoord dat het bij deze manier van betalen erg gemakkelijk is om te ‘zakkenrollen’ – voor de crimineel is een scan natuurlijk ook zo gemaakt…
Dat bevalt me dus helemaal niet! Ik vind het prima om een nieuwe pas te krijgen en hoewel ik niet zit te springen om nog meer betalingsmogelijkheden, heb ik ook geen enkel probleem met de nieuwe optie op mijn pas, maar als het zo gemakkelijk is om mijn bankrekening te plunderen, dan hoeft het voor mij niet. De receptioniste van de bank zegt dat het allemaal zo’n vaart niet loopt. “Fabeltjes zijn het”, zo vertelt ze. Je schijnt je pas daadwerkelijk tégen het apparaat aan te moeten houden, zo gemakkelijk gaat het dus niet. Bovendien is er de mogelijkheid om de optie van het contactloos betalen uit te schakelen. Nou, dat wilde ik weten, zijn die onzekerheden ook weer uit de wereld.
Woensdag
Vandaag is mijn energiepijl dusdanig dat ik het aandurf een begin te maken met het slopen van de tegels uit de bijkeuken. Met een goed breekijzer en een stevige mokerslag lijkt het bijna alsof ik de tegeltjes er één voor één uit tik. De klus valt me niet tegen, maar ik beperk het deze ochtend tot één muur.
Vrijdag
“Noh, dêr hiene wy ek allegear konsternaasje op ‘e buurt ôfrune snein”, vertelt Aaltje tijdens het theedrinken. Ze was zondagochtend voorafgaand aan de kerkdienst even met de hond van de buren die op vakantie zijn een blokje om gelopen, en had daarbij een man van middelbare leeftijd in de bosjes zien liggen. Al snel bleek de man nog wel te leven, maar behoorlijk liggen te ronken: hij was simpelweg smoor bezopen.
Ze was naar huis gelopen om haar man te halen, en toen ze terugkwamen was de ambulance zojuist gearriveerd. Een andere buur had de man ook al ontdekt en meteen groot alarm geslagen. Omdat dit geen klus is voor een ambulance en de dronkelap simpelweg in overtreding is door openbaar dronkenschap, schakelen de ambulanceverpleegkundigen ook nog even de politie in. Door het verhaal van Aaltje is de cirkel met de nieuwsgierigheid van zondag weer rond.