Verhuizing (296)

Vele jaren ben ik als verslaggever en fotograaf actief geweest voor De Feanster. Sinds de redactie van deze krant echter zitting meer heeft in Surhuisterveen en de organisatie ook niet meer wil investeren in voeding voor nieuws, zijn mijn banden met krant en redactie behoorlijk verslapt. Jammer, want ik had altijd fijne collega’s en een gezellig plek van ontmoeten en leren van elkaar.

Stond ik eertijds bij bijna ieder evenement vooraan om alles op de plaat vast te leggen en daarbij een levendig verhaal te schrijven, tegenwoordig sta ik er bij en kijk er naar… Ook dat is jammer, want de lezers verwachten toch zo’n beetje van de tijdschrift van dat formaat zo’n beetje op de hoogte te worden gehouden van het reilen en zeilen in de omgeving.

Mijn connecties met de krant zijn dan wel nagenoeg verbroken, mijn verlangen om de schrijven, fotograferen en te publiceren is er bepaald niet minder om geworden. De ideeën om ondersteund door belanghebbende en welwillende organisaties maar een eigen krant te beginnen, laten me dan ook niet los. Realisatie van zo’n plan is echter niet zomaar gefixt, daar komt nogal wat bij kijken.

Om toch enigszins tegemoet te komen aan mijn verlangens, pakte ik onlangs het fototoestel dat ik eigenlijk altijd in mijn broekzak heb en maakte er een foto mee van iets waarvan ik vond dat leuk zou zijn om – net zoals in een krant – te delen met publiek. Op mijn Facebook-pagina schreef ik er een paar woorden tekst bij en publiceerde het met de hashtag #samarinmomintyntfean

In een mum van tijd had ik zoveel duimpjes en reacties dat ik niet heel slim hoefde te zijn om vast te stellen dat mensen dit leuk vinden en dus ben ik er mee door gegaan. Nog steeds zijn de reacties positief en observeer ik dan ook alles wat ik tegenkom. Soms leg ik het vast en maak een publicatie. Lekker bezig, zonder verplichting en iedereen kan meegenieten.

Dat veel mensen het momentje dat ik af en toe in Surhuisterveen beleef wel leuk vinden, blijkt wel uit het aantal vriendschapsverzoeken dat ik de laatste tijd krijg. Omdat ik mijn vriendengroepje liever laat bestaan uit mensen waarvan ik ook weet wie het zijn en mogelijk zelfs een keer een bakje koffie mee drink, en tegelijkertijd niemand een leuk momentje wil onthouden, ga ik verder op  www.facebook.com/samarinmomintyntfean. Ga je mee?