Met een gipsplaat boven het hoofd, de schroefmachine in de aanslag en één voet op het trappetje staan heit en ik bij ons in de keuken druk manoeuvrerend gereed om deze plaat tegen het plafond te drukken en vast te schroeven. Dan gaat de telefoon die ik met mijn vrije hand nog net kan pakken; de gipsplaat steunt nu even op mijn hoofd.
Mem aan de telefoon en ze klinkt niet bepaald rustig. “Heit moat fourtdaalks thús komme!”, beveelt ze. “Ik kin de doar net iepen krije en haw de ierappels op stean.” Hoewel de boodschap overduidelijk is, besluiten wij als nuchtere mannen om eerst de plaat nog even vast te schroeven, waarna heit als de wiedeweerga de alarmmelding opvolgt.
Het is inmiddels ook al kwart voor twaalf en even later fiets ook ik in de richting van het ouderlijk huis om daar mijn middageten te nuttigen. Daar tref ik heit bij de voordeur met allerlei gereedschap waarmee hij in het slot aan het peuteren is; er blijkt een stukje metaal in het slot te zitten waardoor er geen sleutel meer bij past en dus de deur niet open wil, ook niet met zijn sleutel…
Om binnen te komen heeft hij het ruitje naast de deur ingeslagen en als een echte inbreker heeft hij de deur simpelweg van binnen uit open gemaakt. Om dit klusje niet met de blote hand te klaren is hij er nog wel even op uit geweest om het juiste gereedschap – een koevoet – en heeft mem zolang trappelend van ongeduld moeten wachten tot ze bij haar aardappeltjes kon.
Mem had de aardappelen zachtjes op het vuur gezet en was in alle rust nog even naar de supermarkt gegaan om een boodschapje te halen. Ze had zelfs nog tijd gehad voor een praatje maar dit op een gegeven moment afgebroken want ‘ik moat nei hús hjer, want ik haw de ierappels op stean.’ Bij het opmerken van de absoluut niet meewerkende sleutel in het slot was het gedaan met de rust.
Heit is dus de eerste uurtjes wel even zoet met het monteren van een nieuw slot en het dichten van het kozijn waarvan hij het glas zo gemakkelijk aan diggelen heeft geslagen. En zo laten we de gipsplaten in mijn keuken maar even voor wat het is en help ik heit bij het knutselen aan het slot. Dan worden we bij mem in de keuken geroepen omdat ze daar haar klusje inmiddels ook heeft geklaard: het eten is klaar. Een heerlijke warme maaltijd staat ons te wachten, ‘mei oanbrânde ierappels…‘