Vier uien, zo stond er heel duidelijk op het lijstje met groenten en fruit dat ik moest halen bij de groenteboer en dus noemde ik deze bestelling. “Buiten heb ik zakken van vijf kilo voor vijf euro”, zo wees groenteman mij op een aanbieding van iets meer uien waarbij gemiddelde kostprijs van een ui natuurijk behoorlijk naar beneden ging.
Nu is het niet zo dat ik – zoals de meeste vrouwen wel doen – op alles in ga waar korting, aanbieding of ‘nergens goedkoper’ op staat, maar over deze aanbieding hoefde ik niet zo lang na te denken. Het gebeurt namelijk regelmatig dat ik met tranende ogen bij het aanrecht sta om uien te pellen en te snijden; we krijgen regelmatig een uitje door het eten, dus die komen wel weer op.
Het enigste wat ik me onderweg terug naar huis afvroeg was waarom groenteboer eigenlijk had gevraagd of we wel een kelder hadden. Ach nee, we hadden wel een bijkeuken waar dat zakje wel even gestald kon worden, dus dat zou wel loslopen. “Leave, hjir kinne wy wol een heal jier mei fourut”, zo kreeg ik bij thuiskomst te horen en toen realiseerde ik me dat ik toch best wel een voorraadje had meegenomen.
Een dag later gingen we even naar de kerk om ons gezicht te laten zien op de jaarlijkse bazaar en natuurlijk draaiden we ook een paar rondjes mee met het rad van fortuin. De taarten, flessen wijn en diverse andere snuisterijen waar we wel oren naar hadden, gingen zoals altijd aan ons neus voorbij, maar na de laatste ronde die we meededen, mochten we wel de hoofdprijs in ontvangst nemen.
Een enorme zak Bildstar aardappelen en met vijf kilo ui viel er op ons nummer. Ontredderd greep ik met beide handen naar mijn hoofd en hoorde naast mij een enorme schaterlach. “Lust je geen ui?”, vroeg de vrouw die naast me zat. Toen ik vertelde dat ik gisteren al vijf kilo ui had gekocht, begreep ze mijn radeloze reactie. De komende winter krijgen we vast regelmatig stampot op tafel en dat maakt het voorraadje toch weer positief. Wie mee wil eten, schuift maar aan…