Iedereen weet het: op de eerste maandag van de maand precies om twaalf uur in de middag klinken de sirenes van Rijksoverheid. Op dat tijdstip is er niets aan de hand, het gaat om een test van het luchtalarm en we hoeven niet in paniek te raken en helemaal niets te doen. Eén minuut en 26 seconden later is alles weer stil en kunnen we er zeker van zijn dat de sirene werkt bij een ramp of een zwaar ongeval.
Iedereen weet het, dat wanneer dit luchtalarm klinkt op een ander tijdstip, er iets aan de hand is en we dan actie moeten ondernemen. Maar weten we eigenlijk wel wat we dan moeten doen? Ja, iets met ramen en deuren sluiten en de radio afstemmen op de regionale omroep, zo kon ik me nog bedenken. Een concreet rampenplan heb ik echter niet voor handen.
Ik moest er aan denken toen ik op de eerste maandag van oktober op de terugreis van Drachten naar Surhuisterveen precies om twaalf uur ergens fietste tussen Vreewijk en het voormalige kerkje Jezus Leeft bij buurtschap Luchtenveld en ik vele sirenes van Drachten, Rottevalle en Drachtster Compagnie door elkaar heen hoorde loeien. Met ramen en deuren sluiten kom je op zo’n locatie ook niet zo ver en Omrop Fryslân had ik ook niet bij de hand.
Heel hard fietsen naar het kerkje, zo nam ik me voor. Want ook al is het gebouw niet meer in functie, alleen de naam klinkt me al wel veilig in de oren en ook de naam van de naast gelegen pastorie Huize-Vrede gaf me wel een goed gevoel. We weten het allemaal dat er op een moment zo’n alarm kan zijn, maar wat gaan we doen?!
Een poosje geleden deed ik verslag van een brandweeroefening in een supermarkt. Terwijl brandweermensen al volop door de winkel liepen en de chefs – die wel een klein beetje op de hoogte waren van de oefening – geheel volgens het protocol zowel personeel als klanten de winkel uit bonjourde, duurde het nog behoorlijk lang voordat bijvoorbeeld de kassamedewerkers ook daadwerkelijk stopten met hun werk.
Ze keken wel – net als de klanten die er om heen stonden – wat verontrust om zich heen, maar ze scanden toch rustig door hun producten bij de kassa langs en gingen niet meteen over tot actie. Eigenlijk hadden ze meteen hun werkzaamheden neer moeten leggen en hun klanten mee de winkel uit leiden. De oefening wordt aan het einde wel nuttig genoemd, daar de zaken wel even weer op scherp zijn gesteld.
Staan wij eigenlijk wel op scherp? Iedere gelovige weet het: eens zal er een dag zijn dat Jezus terug komt. Sommigen onder ons zijn al wat ongeduldig en mopperen wel eens: ‘daar praten ze al duizend jaar over.’ Maar de tijd van Gods klok tikt toch door en het moment dat je de vraag krijgt voorgelegd ‘wat heb jij voor mij gedaan’ en de keuze om Hem te volgen zouden weleens dichterbij kunnen zijn dan je denkt.
Zijn wij er klaar voor als Jezus terug komt? Die vraag stelde ik kortgeleden aan de etenstafel nadat ik thuis kwam en we een discussie hadden gehad over het vlammende vuur waarin Jezus terug zal komen, omringd door engelen. “Ben jij er klaar voor?!” Nou, daar moest mijn Nynke toch wel even over nadenken, want ze had best nog wel wat mensen in haar omgeving die ze eigenlijk niet wilde achterlaten in chaos en paniek, dus feitelijk was haar antwoord: nee!
Of je nu wel of niet gelooft, iedereen weet dat er ‘ergens’ wel ‘iets’ is dat komen gaat en we hopen allemaal onze geliefden ooit in de hemel weer te zullen ontmoeten. Dan moeten we echter ons vluchtplan wel paraat hebben en is er geen tijd meer om na te denken. Wanneer de sirenes afgaan, moet je weten wat je wilt en wat je moet doen. Gewoon door blijven werken kan dan weleens heel andere gevolgen hebben, heel hard fietsen helpt dan ook niet meer.