“Bakje kofje of in hearlike cappuccino?” Onze gastvrouw verwelkomt ons aan de tafel in haar gezellige ruime boerenkeuken. Vandaag ben ik met oud collega Atze van De Feanster op bezoek bij collega schrijver Klasina om een ochtend gezellig bij te kletsen over alles wat er maar te maken heeft met schrijven, krantjes maken en publiceren; een soort van redactievergadering maar dan heerlijk ontspannen en zonder deadline.
Waardoor het precies komt, weet ik niet, maar meteen al na het opstaan had had ik zin deze ochtend. Even weer samen zijn zoals we dat de laatste tijd zo’n twee keer per jaar doen, kritische noten plaatsen bij het werk van de huidige lokale – en streekkranten, verhalen van vroeger nog eens de revue laten passeren en luisteren naar elkaars opinie.
Op de weg naar de afspraak rijden we over een smal landweggetje ergens tussen Dokkum, Westereen en Ie waarbij tot aan de horizon niet anders is te zien dan landerijen, bomen, koeien en paarden. Mijn gedachten gaan even terug naar de tijd dat ik meer actief was als verslaggever en fotograaf, de tijd van het schrijven van zakenverhalen, aankondigen van activiteiten en de reportages daarvan.
Ik denk terug aan de tijd van koffiedrinken op de redactie samen met de makers van de krant waarbij we al brainstormend de nieuwe krant alvast vorm gaven, waar we lief en leed deelden en waar de leukste ideeën werden geboren voor onder meer aprilgrappen. Een tijd dat de redactie nog midden in de samenleving stond en ik merk dat ik deze structuur toch mis.
De tijd vliegt voorbij en zoals het gaat met alle dingen die fijn zijn, is ook deze ochtend zomaar aan z’n eind. Onze gastvrouw heeft ons nieuwsgierig gemaakt naar de nieuwste editie van De Westereender waarover zij de redactie voert. Jammer genoeg heeft ze geen extra nummers in huis en daarom rijden Atze en ik als nieuwsgierige reporters nog even naar de supermarkt van Dokkum om een paar nummertjes te scoren.
Met deze krantenedities, de gespreksstof van een ochtendje discussie en de gezelligheid van een bakje koffie of cappuccino in een boerenkeuken, kunnen we wel even weer een poosje vooruit, is er weer inspiratie om te gaan schrijven. Nu al kijk ik uit naar de volgende ontmoeting met de mensen die net als ik graag in de pen klimmen, die houden van het schrijven. Gewoon, omdat het kan…