Donderdag
Zo! Het gasverbruik over het afgelopen jaar is behoorlijk gedaald, zo stel ik vast bij het opnemen van de meterstanden op de eerste dag van het nieuwe jaar. Af en toe hoor ik eveneens van mensen dat hun energieverbruik is gedaald, en ze hebben daar ook meteen een verklaring voor: de één heeft dubbele beglazing laten plaatsen, de ander heeft vloerisolatie gekregen.
Ik heb er geen verklaring voor; we hebben dubbele beglazing, vloerisolatie en bovendien is de cv-ketel ruim een jaar geleden vervangen door een veel zuiniger en minder robuust exemplaar. Daarnaast hebben we niet bepaald een strenge winter gehad, dus ja… Wat de oorzaak ook is: wij zijn er beslist niet rouwig om. Het afgelopen jaar heeft voldoende kostenposten gehad, een meevallertje is dan ook nooit weg.
Ik heb er geen verklaring voor; we hebben dubbele beglazing, vloerisolatie en bovendien is de cv-ketel ruim een jaar geleden vervangen door een veel zuiniger en minder robuust exemplaar. Daarnaast hebben we niet bepaald een strenge winter gehad, dus ja… Wat de oorzaak ook is: wij zijn er beslist niet rouwig om. Het afgelopen jaar heeft voldoende kostenposten gehad, een meevallertje is dan ook nooit weg.
Zondag
Na een gezellig avondje sjoelen, kletsen en borrelen hebben we het deze avond behoorlijk laat gemaakt. Gelukkig zijn we nog nuchter genoeg om te besluiten de wekker deze keer maar niet te zetten en zo de kans op voldoende slaapuren te vergroten. Hoewel we niet echt meedoen aan goede voornemens in het nieuwe jaar, nemen we ons ook voor om iets meer op onze gezondheid te gaan letten.
De laatste weken doen we namelijk bijna niet anders dan gezellige bijeenkomsten bezoeken en daar vooral lekker eten en vreemd genoeg nemen we bij al deze lekkernijen ook heel gemakkelijk een wijntje of een glaasje bier. Het resultaat van deze levensstijl is vooral af te lezen op de weegschaal en daar krijgen we zo langzamerhand toch onze bedenkingen bij: it sil oars!
Dinsdag 6 januari
“Zijn die eieren binnenkort ook eens klaar?” Nynke zit wat gedachteloos naar het pannetje te staren dat in mijn beleving al behoorlijk langer dan drie minuten staat te koken en schrikt zich wezenloos als ik haar door deze vraag weer terug breng in de wereld van werkelijkheid. “Och heden ja”, roept ze en stelt vast dat de legsels van onze eigen kippen al acht minuten geleden gereed zouden zijn geweest. We houden beiden wel van zachtgekookte eitjes, maar daar hoeven we nu niet al te veel meer op te rekenen. Nu ja, zolang de rampen niet groter worden is er niets aan de hand. Met de smaak van het eitje is overigens niks mis.
Woensdag
Wat doen we ons zelf eigenlijk aan, zo bedenk ik me wanneer ik naar het ijskoude dompelbad van de sauna loop om na een rondje van optimaal opwarmen de het afkoelingsproces af te ronden. Het water komt van 130 meter diepte en is maximaal 11oC. Na de ijskoude douche volgt dan de onderdompeling en om dit te doen, moet je simpelweg niet staan te treuzelen maar gewoon doen!
Eenmaal kopje onder hoef je ook niet al te lang na te denken over de vervolgstap: er uit! Als ik dan met een volledig tintelend lichaam weer uit het water kom, weet ik weer waarom ik het mezelf aan doe: het maximale contrast dat er is tussen warm en koud voelt echt gezond, biedt de optimale ontspanning en ik vind mezelf toch ook wel een stoere bink…
Dat is nog eens wat anders dan de emmertjes water op bijna kamertemperatuur die velen in het voorbijgaande jaar als uitdaging over zichzelf hebben gegooid als uitdaging; stiekem haal ik dan ook even mijn neus op voor al deze deelnemers aan de Ice Bucket Challenge 😉
Vrijdag
Traditioneel vangt het weekend voor mij iedere vrijdagmiddag aan met een bakje koffie bij mijn nicht Karin. Deze keer val ik weer eens met de neus in de boter: door een opruimingsactie heeft ze in de kastjes nog wat deeg en andere ingrediënten gevonden en daarvan een aantal appelflappen geproduceerd die nu geduldig in de oven liggen te wachten om te worden verorberd. Wanneer dit soort lekkernijen mij voor de neus worden gehouden, zeg ik meestal geen ‘nee’.
Op de valreep worden we toch nog getrakteerd op een cultureel avondje uit. Eerder deze week had ik al een poging gedaan om kaarten te bemachtigen voor de nieuwjaarsrevue van Kootstertille, maar kreeg het deksel op de neus door de melding dat alle avonden uitverkocht zijn. Wel werd ik op de reservelijst geplaatst en nog geen twee uur voor de voorstelling krijgen we deze aangeboden.
Deze meevaller verandert ons voornemen om een avondje thuis op de bank te gaan zitten subiet en in rap tempo verkleden we ons. Met een nieuw scheermesje werk ik mijn kin net iets te haastig bij en met een behoorlijk toegetakeld gezicht – wat de pret niet drukt -vertrekken we even later richting Tillehûs. Van de traktatie die we daar ontvangen genieten we met volle teugen; een avondje vermaak op topniveau! Alweer een meevallertje…