Af en toe moet ik toch weleens een klein beetje lachen hoor, wanneer ik leeftijdsgenoten zie met zo’n hip brilletje op de neus tijdens vergaderingen of andere activiteiten waarbij de tekst even iets dichterbij komt. De laatste tijd valt me echter op dat ook mijn armen weleens te kort zijn en ik de afstand tussen de tekst en mijn ogen regelmatig wat groter moet maken.
Al zo ongeveer vanaf de vierde klas van de basisschool draag ik een bril om het beeld in de verte scherp te stellen. De meeste mensen kennen mij dan ook wel met bril, al draag ik ook regelmatig contactlenzen daar een bril in sommige gevallen best een lastig obstakel is als je bijvoorbeeld kijkt door de zoeker van een fototoestel of wanneer de glazen steeds zwaarder worden.
In de loop der jaren is de benodigde accommodatie voor mijn ogen namelijk zo’n beetje opgelopen tot -10, wat betekent dat ik zonder bril of lenzen niets scherp kan zien en in van alles wat verder weg is dan dertig centimeter eigenlijk slechts de contouren waarneem. Niets ernstigs, en een bril ligt veelal wel binnen handbereik, dus niemand die er last van heeft en ik ook niet.
Al geruime tijd moet ik bij het lezen van de krant mijn bril iets verplaatsen naar het puntje van de neus, dan zie ik alle letters weer scherp en op deze manier kan ik mijn oudziendheid – een aandoening waar iedereen mee te maken kan krijgen rondom bepaalde leeftijd – nog prima verbloemen, maar wanneer ik mijn lenzen draag werkt dit trucje niet.
Tijdens een saunabezoek draag ik altijd mijn contactlenzen, daar dit handiger is met zwemmen, temperatuurwisselingen en zo, maar in de rustmomenten van deze ontspanningsdagen, lees ik ook veel en omdat ik de laatste keer geen letter heb kunnen lezen, was het vorige week tijd om naar de eenheidsprijzen maatschappij te gaan. Voor een paar eurootjes heb ik een leesbrilletje aangeschaft.
Werkelijk, het is ideaal dat ik nu weer alle teksten gewoon kan lezen en het brilletje staat me geloof ik ook nog wel. Met dit soort hulpmiddeltje red ik me voorlopig nog wel even, maar over niet al te lange tijd zal ik er toch echt wel aan moeten geloven: dan moet ik me leesstukjes aan laten meten. Ja jong, je wordt ouder ‘papa’ en ik vraag me af hoe lang het duurt voordat ik steunzolen of -kousen nodig heb.