Boodschappenverslag (159)

Poepen en plassen, dat moeten we allemaal, maar omdat het op de één of andere manier toch ietwat gênant is, wordt er niet meer over gesproken dan grote of kleine boodschap of simpelweg een toiletbezoek. Van koning tot bouwvakker en zelfs verslaggevers moeten af en toe iets kwijt.
Hoewel hoogstwaarschijnlijk niemand zit te wachten op een uitgebreid verslag van een toiletbezoek, toch wordt het proces af en toe tot in detail beschreven.

We zijn onderweg naar ons vakantiebestemming en stoppen ergens halverwege de reis bij een restaurant voor een lunch. Vóór het vertrek doen we nog even een bezoekje aan het toilet.
Hier zijn we niet de enige en niet alleen voor het damestoilet staat een lange rij. Ook de rij met aandrang hebbende heren is lang. Wat er achter de toiletdeuren gebeurt en hoe lang we dus nog moeten wachten, daar wordt precies verslag van gedaan en dat vergemakkelijkt de wachttijd.

Waarschijnlijk is het de beurt aan een moeder die haar zoontje vergezeld op dit toiletbezoek.
“Wat moet je, poepen of plassen?”, vraagt ze, zich wellicht niet bewust van het aantal meeluisteraars. “Okay, ga maar zitten hoor”, vervolgt ze haar instructie. Dan duurt het even en gaat de verslaggeving weer verder. “Jaa-aa, daar komt ‘ie al, druk maar goed hoor, ja, hij zakt al langzaam.”

De mannen in de rij staan elkaar wat ongemakkelijk aan te kijken en luisteren gedwongen mee met moeders verhaal dat keurig door gaat. Jaa-aa en ploep… daar ligt ‘ie al, keurig gedaan hoor! Nu moeten we het nog even schoonvegen…” Een moment later komen de mevrouw en het jongetje opgelucht kijkend uit de toiletruimte. De mannen zijn waarschijnlijk te beduusd om te bedanken voor de verslaggeving.

Een aantal dagen later ervaren we een soortgelijke verslaggeving. Een jongetje zit een grote boodschap te produceren en maakt nogal overdreven kabaal bij het opbouwen van druk voor het transport. “Sssttt”, maant deze keer de begeleidende moeder, maar het jongetje gaat onverstoorbaar door. “Het komt al bijna, mama!”

Wederom trekt ‘ie zich weinig aan van zijn tot stilte manende moeder. “Zo, het harde stukje is er al uit”, verslaat hij het proces gedetailleerd verder. Waarschijnlijk weet deze mama wèl dat er meeluisteraars zijn, want ze waarschuwt wederom hard met: ssstttt!!! Tja, talent voor verslaggeving zit er misschien al jong in, maar of we op dit soort boodschappen zitten te wachten, durf ik te betwijfelen…

Geef een reactie