Waarom nemen mensen tegenwoordig eigenlijk nog kinderen? Deze vraag rijst steeds vaker bij mij op. Iedere dag zie ik namelijk hetzelfde tafereel meerdere malen; dat kinderen bijna letterlijk gedumpt worden bij pake en beppe omdat de ouders allebei een baan hebben en vroeg aan het werk moeten.
Dan is zo rond half acht of soms zelfs vroeger als de hele poppenkast met wandelwagens, luiers en voeding wordt uitgeladen en bij de oudere mensen in de handen wordt gedrukt. Even nog wat instructies, soms een zoen en dan is het ’toet-toet’ en zijn de jonge ouders weer weg om zich een paar uur verlost van de druktemakers volledig te kunnen richten op hun carrière.
Niet alleen pake en beppe behoren bij de afleveradressen, er zijn tegenwoordig zelfs volledige economische markten ontstaan in de buitenschoolse opvang. Niet de ouders, maar de scholen zijn tegenwoordig verantwoordelijk voor de aansluiting hierop en oeps… dan komt het straks behoorlijk ongelegen wanneer de lestijden aansluitend worden en scholen duren tot twee uur in de middag
Potverdorie, dan loopt de werkdag van heit of mem al helemaal in het honderd of moeten pake en beppe er nog maar weer een tandje bij doen. Terwijl heel duidelijk is dat kinderen juist bloeien van oprechte, positieve aandacht van heit en mem, worden ze in de steeds meer gejaagde maatschappij bijna gezien als lastposten die telkens weer getransporteerd moeten worden tussen de diverse opvangadressen.
Pfff, wat een tijdrovende mensjes zijn dit toch 😉 Gelukkig zijn er woonwarenhuizen waar je lekker ontspannen kunt winkelen nadat de kinderen afgeleverd zijn bij de oppas van het speelparadijs. Bij het zwembad waar ik regelmatig vertoef zie ik meer dan eens dat kinderen aan het begin van de middag met een geldbedrag in de hand worden gedropt en zich maar moeten vermaken. Aan het einde van de middag staan ze vaak eenzaam bibberend te wachten tot heit of mem weer komt om hen
Steeds meer en vaker besef ik me hoe dankbaar ik mag zijn dat heit of mem altijd(!) thuis waren wanneer wij uit school kwamen en er een bakje thee klaarstond. Het warme gevoel van thuis, waar je altijd in alle rust de liefdevolle aandacht kreeg die je nodig had, weet ik nu werkelijk te waarderen. ’t Is werkelijk onbetaalbaar als je thuis een warm nest hebt gehad waar vader en moeder alle tijd voor je hebben. Heit en mem, bedankt!